Eksik sevdalar...

Yürek acıdığında... Dil acıtmak ister...

Bu yüzdendir "olmayası" kırıcı sözlerimiz.

Ne denli yaralanmışsa "ben" imiz... Benliğimiz... O denli "kırmaya hedeflidir" söylemlerimiz.

O an.. O dakikadır önemli olan... Sonrası... Düşünül(e)mez çoğu zaman.

Bu nedenledir ki... Yalnız yürekten konuşmamalı... Aklı da devreye sokmalı.

Zıp zıp zıplarken içimizde o anlamsız... "Kır kırıldığın kadar... Hatta daha da fazla... Geriye hiçbir şey bırakma" diyen soytarı... Bilmeli ki sahne kapandığında... Silecek yüzündeki makyajı.

Ve sen kalacaksın geride... Kapanmış perdenin önünde... Kendinle başbaşa.

Bu yüzden de seni kışkırtan o soytarıyı duymamalı... Yaşanmışlıklar... Ve sonra yaşanmak istenilenler -varsa eğer- göz önüne alınmalı.

Kırıcı her söz... Suçlayan her kelime onulmaz yaralar açar.

Dönülmek istense de geriye... Dönüş yolunun "yürek acıtanı" olur onlar.

Affeder yürek affetmesine kimi zaman... Ama hep izi kalır...

En yaşanası anlarda bile hatırlanan...

Dilimiz söylemese de "us"umuzda canlanan...

Yürek kapımızı açık bırakmaktan korkutan...

Yarı açık kapıların ardında...

Eksik sevdalar yaşatan.