Eksik yanım

'İyi dost kötü gün dostudur 'diye yatiştirildik hep. Tartışmasız öyleydi benim için yıllar boyu. Hep arkadaşlarım vardı etrafımda. Sevdiğim ve beni de çok sevdiğine inandığım arkadaşlarım. Hani sendelediğimde tutacak, düştüğümde kaldıracak türden. Birkaç kez yakaladığımı sandım gerçek dost bildiklerimi. İlginç tecrübelerle kalelerim birer birer yıkıldı. Canınız sıkkın, sorunlarınız var. Üstüne biraz da paranız varsa arkadaştan bol bir şeyiniz yoktur. Kazara mutluluğu bulduysanız, bir de arkadaşlarınız hala bekar siz evlenme noktasına geldiyseniz, o arkadaş dedikleriniz sonbahar yaprakları gibi sararıp dökülürler tek tek... Bunları bizzat yaşayarak tecrübe ettim maalesef. Artık şöyle düşünüyorum: İlkokulda en iyi arkadaşınız sizi öğretmene şikayet etmeyendir. Orta okulda tahtaya konuşan listesine seni yazmayan ve kopya verendir. Lisede yine kopya veren ve dertlerini dinleyendir. Üniversitede defterini verip fotokopi çektiren ve derse girmeyince yerine imza atandır, ya da sıkışınca iadesiz borç verendir. Ya büyüyünce..... İşte o zaman anlıyorsun ki sap gibi yapayalnızsın. Şanslıysan, anlaştığın ablan, kardeşin ya da eşin vardır. Yoksa gerisi hikaye... Ne mi yapıyorum? Tüm enerjimi ve sevgimi eşimle çocuklarıma veriyorum. Karşılığını da yumuk kızlarımdan tatlı bir öpücükle fazlasıyla alıyorum...