Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

24 Aralık '07

 
Kategori
Psikoloji
 

Ekstremofiller

Adamın biri 42 (kırk iki) kilometre yukarıya balonla çıkmış, tabii gaz maskesiyle ve özel giysilerle. Ordan kendini serbest düşüşe bırakmış. Gereken zamanda paraşütünü açmış. 4 dakika 30 saniyede sağ salim aşağıya inmiş.

Böylelerine ‘uçsever’ (ekstremofil) deniyor, doğada da aşırı sıcak, asitli, tuzlu ortamlarda yaşayan canlılar var, sıfat oradan geliyor.

Bir insan bunu neden yapar?

Şimdi birileri bunu, uzaycı amatörlerin olanaklarıyla, 100 kilometreden yapmak niyetinde.

Bu insanlar manyak mı?

Hayır.

Bunun için birçok neden var:

En öncelikli neden, adrenalin bağımlılığı. Bedenleri o hormona aşırı gereksinim duyuyor, hatta bağımlı durumda. Ayrıca heyecan güzel duygudur, radara binmişsinizdir herhalde...

Bazıları yaşamdan bezmiş durumda, intihar etmektense, intihar benzeri koşulları deniyor, rus ruleti filan oynuyor (bakınız: ‘Geyik Avcısı’ filmi).

Bazıları meslek icabı bunu yapıyor. En baba dublör 250.000 dolara, 25 milyon dolarlık aktörün hammaliyesini yapıyor ve arada ölenler de oluyor tabii ki.

Bazıları sıradan yaşamı tekdüze buluyor. Bu en çok savaştan sağ dönüp, olağan yaşama uyum sağlayamayan insanlar için geçerli. Aslında, bu da bir Vietnam sendromu.

Benimkisi ise, Laz fıkrası hesabı: “Kim ittu, laa benu?”

Çok olağan bir insanken, 20 bedensel, 20 zihinsel ölüm tehlikesi atlattım, bazılarında sağ kalma şansım % 1 idi.

Bu ekstrem koşullar, bir tür ‘güneşe yaklaşan İkarus’ durumu yaratıyor, giderek daha yükselmek ve ölüme giderek daha çok yaklaşmak istiyorsun. Bendeniz, Elia Kazan’ın ‘Hesaplaşma’ filmindeki gibi, son anda kafayı eğip, sağ kalanlardanım.

Aranot: Hiç intihar etmeyi düşünmedim. Ancak, ölüm saldırısında psişik savunma kalkanımı da kullanmıyordum. Ölümle sıcak temas halindeydim. Kafka, buna ‘derisizlik’ diyor.

Sonraa: 45 yaşımda çok sert bir fren yaptım. Ortalık yanık kokusu doldu.

U dönüşü yaptım ve yaşama doğru gaza bastım. 2 yıl geçti. A, aa, o da ne? Ölüm yine karşımda.

Neden? Çünküü:

Şimdi ve burada, faşizm ve engizisyon var.

Önüm arkam sobe olmuyor maalesef. Ekstremofil-sanal ben, daha da uç bir deneye girişiyor. Zihinsel ölümleri ve kültürel ölümleri birbirinin üzerine salıyorum. İyi koreografiydi doğrusu...

Aralık 2007’de uç bir beyinin delilik, ölüm, faşizm, engizisyon, devrim danslarını izlediniz.

Daha da heyecanlı makinist parçaları az sonraaa...

Tarkan’dan yeni yıl şarkısı:

“Gelecek biziz, ölüm biziz

Sizleri de bekleriz.”

 
Toplam blog
: 2216
: 514
Kayıt tarihi
: 16.08.06
 
 

Serbest yazarım. 1960 doğumluyum. BÜ İşletme mezunuyum. ..