El sallıyorum (Ben hep giden Trenlere el salladım )

Gazi Paşa Mahallesi,

Sokak numarası 558

Evimizin kapı numarası 12

Burası Adana

Önümüzde

“Yeni istasyon”

Çocukluğumun şahidi…

Kaç kere oturdum paslı

Raylarının üzerine

Kaç trene el salladım

Kaç yük trenine “huzur taşıyorlar”

Diye baktım

MAN kamyonlara, römorklara

“Karpuz” atanlara

Kaç kez

Soğuk “Su” sattım beş kuruşa

Kaç tren boşaltım

Kaç teneke kömür topladım

Kaç kere

Dayak yedim anamdan

Bilmiyorum bile…

Dün yine gittim “istasyona”

Çığlık çığlığa motorlu tren sirenleriyle

İrkildi yüreğim…

Kırıldı paramparça oldu

Ömrümün puslu saydam camları

Kayboldu gitti elimdeki

Tüm hatıralarım

Hüzünlü nefesler

Yırtıyor boğazımı yapışıyor dilime

Kış düştü gönül vagonlarıma…

Nerededir şimdi o eski vagonlar

Eski buharlı trenler

Ve camdan sarkan şimendiferler

Hareket memurları

Ve de eski vagonlarda gidenler…

Yalan mı söyledi şairler

Şiirler de şarkılar da

Hangi kıtasında

Buluşur kaybolan “hayallerim”

Hangi “istasyonda” son bulur

Acı sirenlerini hangi dönüşte çalar

Kaç beygirlik gücüyle

Çeker acılarımı eskimiş yük vagonları…

Ben hep “giden” trenlere

El salladım hayatım boyunca

Paslı unutulmuş raylarda oturup

“Mutluluk” taşıyorlar diyerek

Gelecek trenleri bekledim gün boyu…

Dün yine istasyondaydım

Belki “biri “ gelir diye bekledim

Zaman su gibi akıyor

Yine geç kaldım galiba!

Ne gelen oldu

Ne de eskimiş buharlı trenler geldi…

Ben hala içinde

Yarım asır anılarımla dolu

“Giden” trenlere “el sallıyorum…”

Kim bilir kaç istasyon sonra

“Duracak…”

Erdoğan ÖZGENÇ

Adana 13.07.2013 14.07