Elazığspor Fenerbahçe maç analizi

Elazığspor Fenerbahçe maçı Aykut Kocaman' ın başkan ve taraftar baskısına yenik düştüğü bir maç oldu.

Alex yine ilk 11' deydi. Aslında Kocaman' ın ideal 11' inde Alex yok. Ancak başkan ve taraftar korkusu Alex' i her maç oynatmasına neden oluyor. Dikkatli izleyenler fark etmiştir, rakip ancak 10 kişi kaldığında Fenerbahçe defansif ve ofansif açıdan rahatlıyor. Çünkü Fenerbahçe Alex ile topsuz oyunda zaten 10 kişi oynuyor.

Alex şimdi formsuz, forma girsin görürsün diyenleri duyar gibiyim. Zaten eleştirim Alex' in zekasına, becerisine değil; Alex hemen her zaman maçın kaderini değiştirebilecek bir isim. Ancak Fenerbahçe bir sistem kazanacaksa, Alex' ten gerekirse gözyaşları içinde vaz geçmeli. Taraftar daha çok sevdiğinin hayrı için daha az sevdiğinden vazgeçmeyi bilmeli. Yoksa rakipler hep 11' e 10 üstünlük sağlayacaklar. Hele de yaşı ilerlemiş, beyni ayaklarına hükmetmekte zorlanan bir oyuncu için israrda bulunmak yarar değil, zarar getiriyor.

Alex, maçların son 30 dakikalarında, rakibi çözmek ya da daha da baskılamak için oyuna sonradan girebilir. Faydalı da our kanaatindeyim. Olaya fanatizm gözlüğünü çıkararak bakanlar, modern futbolda, bir eksik oynamanın ne demek olduğunu görmeliler. Maç içinde Alex' in önünden rahatça top süren, pas yapan rakip oyuncular Fenerbahçe' nin pres etkinliğini rahatça kırıyor ve orta sahayı çabuk geçiyorlar.

Fenerbahçe taraftarı oldum olası takım oyuncularını değil yıldızları sever. Bu da camia açısından bir handikap. Yıldız olsun, koşmasın veya yıldız olsun iki güzel hareket yapsın tüm maç yatsın anlayışları Fenerbahçe' yi buraya getirdi. Modern futbolda artık yıldızların da en az savaşçılar kadar mücadele etmesi bekleniyor.

Dün gece sahada Elazığspor değil, tandemiyle, oyuncularıyla, oyun anlayışı ile Bülent Uygunspor vardı. Bülent Hoca gittiği her takıma oyun karakterini taşıyor. Hocanın takımları haddini bilerek, dengeli ve savunmada pozisyon vermeden oynuyorlar. Bülent Hoca, Fenerbahçe' yi zaten çözmüş bir hoca. Alex' ten dolayı ortaya çıkan orta saha dirençsizliğinden iyi faydalandı.

Aykut Kocaman hakkında genelde olumsuz düşündüğümü yazılarımı takip edenler bilirler. Dün gece bazı doğruları ve bazı yanlışları vardı. Doğru olan Cristian' ı kesmesi idi. Cristian birkaç maçtır son derece isteksiz ve gayretsizdi. Selçuk en azından mücadelesi olan bir oyuncu. Her maç aynı çizgide. Öte yandan, hocanın Orhan Şam'ı oynatma kararı hatalıydı. Sağ bekte Bekir, stoperde Yobo daha iyi bir tercih olurdu. Ayrıca, Krasic' i bu maçta oynatmayacaksın da hangi maçta oynatacaksın? Topuz' u ortaya, Yobo' yu defans çekmesi gerekiyordu. Alex' in yerine de Bienvenu ya da Semih ile çift forvet başlaması gerekirdi.

Bir çoğumuz Aykut Kocaman kadar futbolun içinden gelmiyoruz. Onun kadar futbolla yatıp kalkmıyoruz. Belki onun kadar futbol içgörümüz de yok. Bu açılardan bakınca hocayı eleştirmek garip gelebilir, ancak bir çoğumuz olaylara, sahaya dışarıdan objektif olarak bakabiliyoruz. Biraz da futbolla ilgiliyseniz (maç seyretmenin ötesinde bilginiz var ise) hataları görebiliyorsunuz. Mesela Sow bu sistemin tek forveti değil. Eğer pas futbolu oynayacaksan Sow' yazık edersin. Bunu bile bile Sow tipi bir forvet transfer etmek hatadır. Hatanı kabul edeceksin. Sow 4-4-2' nin çift forvetinde verim alınabilecek bir isim. Fransa' daki maçları izleyenler net olarak bilirler. Adam bu sebeple başarısız, düz bir forvet gibi gözüküyor. Tıpkı Guiza ve Kezman gibi. Tek forvet oynamak için Elmander gibi, Nobre gibi, Tum gibi futbolculara ihtiyacınız var. İşte Kocaman' ın yapısal eksiklikleri bunlar. Keşke Fenerbahçe' ye alınmadan evel, yurt dışında önemli takımlarda birkaç sene staj yaptırılsaydı.

Neticede oyun ve sonuç hiç bir Fenerbahçeliyi memnun etmedi. Sabır diyenler de 10 maç sonra Hocanın ve kadronun yetersizliğini görecekler ama iş işten geçmiş olacak. Birini sevmek ile başarısız olduğunu kabul etmek arasında fark vardır. Hepimiz Aykut Kocaman' ı seviyoruz, ancak hoca olarak yeterli değilse, bunu da kabullenmek lazım. Neticede fanatizm, en çok Fenerbahçe' ye zarar veriyor.