Elde kadeh, kafada Allah…

Dün akşam karınca kaderince bizde de sofra kuruldu. Hanım ve kız epey uğraştılar, sağ olsunlar. Bu kutlama masalarının vazgeçilmez üyesi hala ismi Türk, ama kendi yabancı olan rakımız da hazırdı. 

Birileri, “yılbaşı kutlamaları Hıristiyan âdeti, bize uymaz” dese de şu bir gerçek ki halkın büyük çoğunluğu yılbaşını karınca kaderince kutluyor. 

Bu konunun din ile ilgili bir tarafı da yok. Siyasi liderlerin hepsi yeni yılımızı kutladı. Anlaşılan onlarda benim gibi düşünüyor. Hoş onların bu konuda ne düşündüğü de hiç umurumda değil. 

Rakı olmadan yılbaşı kutlanmaz mı? Kutlanır elbet. Ama nasıl bu kutlama gelenek haline gelmişse, sanki rakı da gelenek oldu. Elimde rakı kadehi masadakilerle birlikte televizyon ekranından taşıp bize konuk olan türkücüye coşku ve muhabbetle eşlik ederken bu eylemlerin günah olup olamayacağı aklıma takıldı. 

Kısaca günahı Allahın yapmamızı istemediği şeyler olarak düşünebiliriz. Bu içkili masa, etrafında toplanan herkese mutluluk veriyorsa günah olması mümkün mü? Bence değil. Şimdi birileri çıkıp, yok kuranın şu ayeti, yok Muhammet’in şu söylemi diye fikir beyan edecek. Hatta birebir muhabbet ediyorsak sözde benim iyiliğim için iknaya çalışacak, baskı yapacak. Bende biraz kibarlık gösterip sabırla dinleyeceğim, sonrada “sana ne, sen Allahın sözcüsü müsün” diyeceğim. Benim açıkça yapacağım bu itirazı eminim birçoğu korkudan sessizce içinden yapacak. 

Bu düşünceleri başlayan güzel bir türkü aldı götürdü. Keyifle iştirak ettik Benzer keyifleri yapan herkese yarasın efendim… 

Gemlik. 2011-01-01