Elek....!!!!

Yaşamsal tercihlerimizin sonuçları elimizde kalanlar... Gidenler de, aslında size hiç ait olamayacak olanlar... İçinde sevginin olduğu şeylerden kolay kopamıyorsunuz... Ve doğal olarak emeğin de...
Yaşım ilerledikçe, kaybettiklerimden yana çok fazla acı duymamayı öğrendim... Çünkü, biliyorum ki ''Ben'' dediğim şey, aslında bugün durduğum noktadan bağımsız değil... Ya da yarın değişeceksem, bugünü yaşamam gerekiyor...
Sıkı bir eleği var hayatlarımızın... Her birimizin, günde bilmem kaç kez kurduğumuz terazileri... Çok oldu, başkaları tarafından beğenilme duygularından vazgeçeli...
Kendin olabilmenin doğal karşılığı bazı kaybedişler...
Her kaybedişin azalmak olduğunu düşündüğüm günlerden, bazen kaybetmenin çok da yitik bir şey olmadığına inandığım günlere geldim...
İçselliğim ve duygusallığım mı???
''Dur diyorum, şimdi sırası değil...''
Bir çift hüzünlü göz yerine...
Duyarlılığını kaybetmemiş, ne istediğini bilen kararlı bir yürek...