Elektronik Cihazlar ve Mutluluk Paradoksu

Masaüstü (desktop) bilgisayar kullanıyorum. Masamda boş bir çay bardağı ve boş bir su bardağı var. Susamış durumdayım ama içeri gitmeye üşeniyorum. Bir yandan sigara yanıyor. Arada sigaradan çekiyorum bir nefes. Kardeşimin dizüstü (laptop) bilgisayarı var. O da içeride bilgisayar başında bir şeylerle meşgul. Maç saatini bekliyoruz. Bu akşam şampiyonlar ligi çeyrek final rövanş maçı var. Rakip güçlü, ilk maçı da kaybettik, işimiz daha da zorlaştı.

Laptop özlemim olmadı. Senelerdir masaüstü bilgisayar kullanıyorum. Masaüstü bilgisayarı kullanışlı ve rahat buluyorum. Evde masaüstü bilgisayar var, işyerinde masaüstü bilgisayar var. Diğer zamanlarda internet için cep telefonumu kullanıyorum. 

Bir ara netbook özlemim vardı. 24 ay vadeli bir netbook aldım ama aldıktan bir hafta sonra yüzüne bakmadım. 24 ay boyunca da ödedim. Taksitleri ev telefonu faturasına yansıtmışlardı. O nedenle şu anda tablet bilgisayar alma gibi bir özlemim yok. Cep telefonu iş görüyor. Yeni masrafa gerek yok.

Elektronik cihazlara sahip olduğumuz zaman mutlu olacağımızı düşünüyoruz. Gerçekten de mutlu oluyoruz ama bu mutluluk çok kısa sürüyor. İnsan bir süre sonra hevesini alıyor. Başka hedefler koyuyoruz kendimize. O hedefleri de gerçekleştiriyoruz, başka cihazlara sahip oluyoruz ama bunun sonu yok. Mutluluğu nesnede arıyoruz. Mutluluğu kendi içimizde aramalıyız.

Üretmek mutlu eder, tüketmek ise kısa süreli tatmin sağlar…