Eleştiri blogluYorum

Blog:- Ooo usta! nerelerdesin? Epeydir görüşemedik, hayırdır dargın mıyız?

Usta:-Yoo! Neden dargın olalım, ben küsmesini bilmem ki!

Blog:-Uzun zaman oldu sayılır, görüşemiyoruz, sanırım çok yoğunsun bu yüzden kendimi sana hatırlatma gereği pek duymadım. Rahatsız etmeyeyim diye.

Usta:-Yoğunlukta olabilir belki, ama tamamen bu yüzden değil, sanırım biraz da senin yüzünden oluyor bu uzaklaşma.

Blog:-Benim yüzümden mi? Anlamadım.

Usta:- Evet. Bazen seni anlayamıyorum. Hatta kızdığım zamanlar oluyor son zamanlarda sana.Çok değiştin sen.

Blog:- Biraz daha açık olur musun Usta? Anlayamıyorum ne demek istediğini!

Usta:- Son zamanlarda etrafını ve kendini unuttun gibi geliyor bana. Yani bir havalara girdin. İlk zamanlar etrafınla ilgilenirdin, etrafından sorumlu tavırlar sergilerdin, konuların hep dışa dönük olur, herkese hitap ederdin, ortak payeler üzerinde dururdun, insanlara birşeyler anlatmaktan ziyade bir şeyler verme gayretine girerdin, dedikodu yapmazdın, şöhret başını döndürmeye başladı. egoizm içerikli haller sergiliyorsun. Yenilerde, "ben" merkezli hitaplar oluşturdun farkında olmadan. Dikkat etmiyorsun, biraz ukalalaştın gibime geliyor.

Blog:- .....!

Usta:- Evet! hatta önceleri daha doğaldın, şimdilerde olduğundan farklı görünmeye çalışıyorsun, artık sende seni görmekte zorlanıyorum, her yayında kendinden biraz daha uzaklaşıyorsun, gittikçe kendini, özünü yok sayıyorsun, başka biri oluyorsun gittikçe, ve bu da çelişki olarak yansıyor, sadece parmağın kendisiyle meşgul oluyor, parmağın işaret etmesi gereken noktaları es geçiyorsun. Bir kısır döngü hali yaşıyor ve yaşatıyorsun çoğu zaman. Allah'tan bir kaç kişi var da durumun farkında olan, onların kalemi sayesinde tutunuyorsun bir yerlere.

Blog:- Ama ben, aldığım yorumlardan böyle bir ikaz algılamadım şu ana kadar, hep tebrik yorumları alıyorum oysa.

Usta:-Evet, orası da ayrı bir konu, bu durum senin için hafifletici bir neden sayılabilir, ama bu mevcut gerçeği değiştirmez. Seni aklamaz yani.

Blog:- Biraz sert davranmıyor musun Usta?

Usta:- Hayırdır! Eleştiriye tahammülün kalmamış artık. Ben senle ilgileniyor ve seni ciddiye alıyorum, sana vakit ayırıyorum. Eğer ben seni eleştiremeyeceksem, sen kendini nasıl geliştireceksin? Nasıl farkına varacaksın? Ki her haline , her kıyafetine " aaa çok güzel olmuş" dersem, bu hem sana kötülük hemde bana samimiyetsizlik olmaz mı? Kimse seni eleştiri noktasında sarsmadığı için, sende kendini "dünyanın merkezi" olarak görmeye başlıyorsun. Her halinle çıkmaya başladın görücüye bu aralar, üstüne başına hiç dikkat ettiğin yok, hayat öyle her zaman güllük gülistanlık değil, herşeyden anlatmak lazım. tebessüm kadar arada kaş çatmak da var yaşamda! Ve dostuna güldüğün nispette, hasmınada kaş çatmalısın.

Blog:- Ama...!

Usta:- Aması maması yok kardeşim! Artık bir disiplin oluştur kendine, bir duruşun olsun, yazdıkların senin karakterini yansıtsın, burada kimse kimsenin yüzünü gözünü mimiklerini görmüyor. "Başkası olma, kendin ol". Ve benim seni ciddiye aldığım kadar, sen de, okuyucun olarak, beni ciddiye almak zorundasın. Ben senin dostunum yeri gelir seni överim, yeri gelir acı söylerim. İşine gelirse!

Blog:- Usta! Hiç bu açıdan bakmamıştım, sanırım haklı olduğun noktalar var ve bu konuda uzun uzun konuşmamız lazım geldiğine kanaat getirdim sağolasın. Usta, kusura bakma şimdi yayına çıkmam gerekiyormuş, editörden onay gelmiş. Sonra devam edelim, kusura bakma ve tekrar sağol.

Usta:- Tamam, sende sağol. haydi kolay gelsin ve başarılar. Yayında görüşürüz.

Devam edecek !...

resim: www.rakipler.com' danmış, google öyle diyor.