Eleştiriden eleştiriye-1

<ı>-Bu sözlerinle büyük adam mı olmak istiyorsun?<ı>

-Ben zaten büyük adamım.
<ı>-Öyleyse daha da büyük adam olmak istiyorsun!
-Büyük adamlar daha büyümezler; eğer büyüyorlarsa demek ki büyük adam değillermiş…

<ı>-Sen benden çaldın!
-Hayır, senden çalmadım; senin atalarımdan çaldıklarını geri aldım.

<ı>-Ne kadar da güzel!<ı> <ı>
-Ne kadar da çirkin!
-Demek ki geldi ve geçti…

<ı>-Haksız yere suçlanmam sağlığımı da olumsuz yönde etkiledi, bir türlü iyileşememeyi buna bağlıyorum.<ı> <ı>
-Haklısın. İftira, kılıçtan daha zalim bir silahtır, çünkü iftiranın açtığı yaralar hiçbir zaman kapanmaz.

<ı>-O, öldü ve kurtuldu :bense hâlâ acı çekiyorum.
-Cesaretli olmalısın. Çünkü acı çekmek, ölmekten daha çok cesaret ister.

-<ı>Bu nasıl adalet? Olmaz olsun böylesi!
-Adalet dünyadan kalkarsa, insan hayatına değer verecek bir şey kalmaz.

<ı>-Çaldığı nedir ki, ama hakim hiç acımadan verdi cezayı.
- Adalet nerede hesap sorarsa, merhamet orada haklarını kaybeder.

<ı>-Bana verilen bu ceza, haksızlığın ta kendisidir.
- Adalet, haksız olana haksızlık gibi gelir. Çünkü her insan kendi gözünde suçsuzdur.

<ı>-Hakimler, suçlulara ceza vermekten çekiniyorlar, çünkü onları koruyabilecek bir güç yok.
- Adaletin kılıcı ile vuran kol, ne kadar zayıf olursa olsun, gene kuvvetlidir. Adaletin kuvvetli, kuvvetlilerin de adaletli olmaları gerekir

NOT:Bu sayfa çeşitli düşünürlerden yapılan alıntılar ile yazılmıştır.<ı>