Eleştiriye açık olmak!

Üç adımda blog dediklerinde sıkı bir sınavdan geçirileceğim korkusunu yaşamıştım! Yani, yazılı, sözlü ve mülakat, hatta sonrasında bir takım evraklar isteneceğini bile!
Ama sandığımdan çok daha kolay olmuştu MB kadrosunun saygın yazarları arasında yer edinmem.
Ancak uyum sağlayacağım şüpheliydi! Çünkü, blog gir davetiyle açılan sayfam, arasında papatya kuruttuğum şiir defterimden farksızdı benim için!

Oysa görücüye çıkmışlardı artık, yani özel değillerdi.

Ama ben özel olduklarında diretmiştim uzunca bir süre!

Yazılarıma eleştirel yorumlar yapılmasından şikayetçiydim pek belli etmesem de!.

Neredeyse, sayfa benim değil mi, sen ne karışıyorsun kardeşim diyecek haldeydim!

Ama şimdi öyle mi, eleştirilerin bilgi dağarcığıma kattığı değerlerin tadı hala damağımda!

Eleştirilmeyi özlemişim, yenilerini beklemekteyim dört gözle!

Öğreneceklerim karşılığında teşekkürlerimi sunmak adına.

Çünkü eleştiri de temeli düşünce olan bir yazı türüdür, hatta daha öte bir sanattır..

O halde, hamdık, piştik olduk artık, eleştirilecek yönlerimiz de kalmadı demek haddimizi aşmak olur!

Sonuçta, bu platformlarda, bilen bilmeyene naçizane sadece yol gösterebilir, bildiği kadarını aktarabilir.

Amaç herkesten yepyeni bir şeyler öğrenmekse eğer..

Daha bilinecek çook şeyler olduğunu kim bilebilir sahi?