Elif....

İlk hissettiğim ani bir şoktu tüm uzuvlarımı saran bir şok ve sonrasında ise hasret. Kelimelere gerek yoktu aslında gözlerimiz birbirini bulduğunda ama hani insan hayatında kaçırılmaması gereken anlar vardır ya hani mutlaka ve mutlaka değerlendirmeniz gerektiğini düşündüğünüz anlar. O sanırım benden daha cesurdu. Yanıma yaklaştı basit bir cümle döküldü dudaklarından ve o cevabımı beklerken her ikimizde biliyorduk bu anın uzaması gerektiğini…… 

Paulo Coelho …. 

Uzun süredir okumaya ara verdiğim yazarlardandı. Sanırım en son okuduğum kitapları Simyacı ve Piedro Irmağının Kıyısında Oturdum ve Ağladım idi . 

Çoğunlukla sevdiğim yazarların tüm kitaplarını okumaya çalışırım. Kitabı okurken aldığım zevkin yanı sıra yazarın iç dünyasındaki değişikleri , hayata bakışındaki farklılık , değer yargılarındaki değişimler ve yazınsal süreçte geçirdiği gelişmeleri izlemek ayrıca mutlu eder beni, daha bir yanımda ve yaşar hissederim onu bu ufak tefek değişiklikleri hissettikçe. Elif ‘i okuduğumda ise büyük bir uçurum hissettim ne çok şey kaçırmışım yazarın hayatında . Ne uzun bir yolculuk yapmış aslında onu okumadığım yıllar içerisinde. Paulo Coelho ‘yu okuyanlar bilirler içsel yolculuklarını anlatan eserler üretmeyi seven bir yazardır. Ve Elif sanırım isminin tam da anlamını veren bir kitap ne baş ne son sanırım ….. 

Bilemiyorum …… 

Reenkarnasyon, parapsikoloji gibi konularla ilgilenmeyi bırakalı yıllar oldu. Sanırım kendi içsel yolculuğumda ufak bir kesinti yaptım ya da çıkmaz yollara saptım. Durum her ne olursa olsun bu konular birer bililim dalı olmaktan öteye geçmedi benim için son yıllarda. 

Koca bir kainatta yaşadığımız duygusunu her zaman hissetmişimdir. Gökyüzüne baktığım her an binlerce kilometre ötemde anı paylaştığım milyonlarca ve hatta milyarlarca yaşamı hayal etmek hem kendimi mini minnacık bir nokta gibi hissetmemi hem de sonsuzluğu kavramama sebep olmuştur çoğunlukla . Ya zaman ? Ya zamanlar ? Ruhlar ? Geçmiş yaşamlar ? Gelecek yaşamlar ? Ahret ? cennet ve cehennem ? Uzay ? Farklı varlıklar ? 

Nasıl ki kainatta sadece insanın var olduğunu düşünmek bencillikse çok değerli ruhumuzun , ruhlarımızın tek bir yaşamda hüküm sürecek kadar kısa bir zaman diliminde var olduğu gerçeğini kabullenmekte bana biraz savurganlık gibi geliyor. 

Elif ‘i elime almama ilk sebep Brezilyalı bir yazarın başrolü bir Türk kızına vermiş olması idi. Ama okuyunca hissettiğim “ milliyetçi merak” ötesinde Poulo ‘nun çok farklı bir noktaya gelmiş olduğunu keşfetmem daha önemli ve özel oldu benim için. Anneme” bu adam ya uçmuş ya da ermiş artık” dedim . 

Ancak her ne olursa olsun ….. 

Elif ‘i okuduktan sonra bir çok konuda ne kadar yetersiz , ne kadar az düşünen ve insan hafsalasının almadığı olguları ne kadar öteleyen “tipik” bir insanoğlu olduğumu da algıladım yeniden . 

Derken ilk karşılaşmayı hatırlıyorum yeniden Antalya‘da bir market önü, iş çıkışı elimde market torbaları ömrü hayatımda ilk ve son kez gördüğüm bir insana bu derece yakınlık hissetmem dahası içimde, kanımda duyduğum özlemin ne anlamı olabilir ki??? 

O an geçti basit bir cümle ve basit bir yanıtla hayatlarımız kesiştiği anda tekrar kendi yönlerine doğru seyrine devam etti. Şimdi aradan yıllar geçmiş ve ben “ ELİF’İ” okumuşken merak etmekten kendimi alıkoyamıyorum . 

Aceba doğru mu ???