Elif / Bir sevda öyküsü /

Köyümüzün en güzel kızıydı Elif ..

Kara kaş, kara göz

boy-pos, endam

güzel de ne demek

hele benim gözümde

o bir ay parçası, ışık sırçası …

Sevdalandım Elif’e ne yalan söyleyim

hem de ne sevda ne sevda

anam sormuş komşulara da

“ kara sevda” demişlerdi benden için

beş yıl koştum Elif'imin peşinden, gece demeden gündüz demeden

gece rüyalarımda

gündüz hayalimde oldu her daim de

vermedi aksi babası

olmaaaz dedi zalim anası

ateş attılar içime, ateş …

kaçalım dedik son buluşmamızda

kavli karar ettik kaçmaya vesselam

başkaca da çaremiz yoktu zaten …

Bir gece karanlığında

bohçası elinde, sevdası belinde

çığlığı dilinde oldu Elif’imin de

soluğu karşı köyde emmi oğlunun evinde aldık ..

jandarma korkusu

ana baba, kardeş korkusu

hele de ölüm korkusuyla yaşadık 3 yıl o köyde..

Gel zaman git zaman

tam 55 yıl oldu Elif'imle birlikte yaşıyorum hala

hem de korkusuz çekinmesiz

sağlıklı, mutlu

ne bir dert ne bir sorun

beş çocok 14 torun …

Her sabah tarlaya gideriz Elifimle

o eşek sırtına ben yaya

halâ diriyiz

halâ birbirimize sevdalı

halâ birbirimize dayanan karı koca ..

Şükrederiz her günümüze,

sağlığımıza sevgimize

çocuklarımıza, ağız tadımıza

ayakta kaldığımıza …

Siz de bizim gibi olun dilerim !..

* muzaffer yıldırım