Elimde kağıt kalem...

Elimde kağıt kalem, yazıyorum. Olmuyor olmuyor, baştan yazıyorum. Ben seni sevdiğimi nasıl anlatsam? Ne desem? Ne yapsam?
Birlikte dinlediğimiz şarkıda gözlerimden süzülen yaşları bir kavanoza doldurup göndersem, anlatmış olurmuyum?
Seninle bir bağlantısı olmayan bir konuda -isim benzerliği ile- adın geçse kalbimin titreşimlerini bir yere depolasam, cep telefonunu hiç şarja takmana gerek kalmayacak.
Ne yapsam?
Kağıt kalem elimde, keşke bilsem senin için güzel bir kaç kelimeyi bir araya getirerek şiir yazsam...
Kağıt kalem elimde, keşke içimden geçenleri yazabilsem...
Aldığım nefeste, söylediğim sözde, hep senden bir parça var. Ben bu parçayı nasıl taşırım bilmiyorum. Hni derler yaa "aha işte şuramda bir yumruk var" işte bende öyleyim. İşte şuramda bir yumruk var. Nedir bu bilmiyorum.
Kalem parmaklarımın arasında heyecanla beklerken yüreğim emrediyor, aklım reddediyor, kağıt bekliyor, bekliyor...
Biliyorum buraya yazdığım her harfin sendeki karşılığını ama sana söyleyemiyorum, kağıda da yazamıyorum...
Üzgünüm kalem, kağıda olan aşkını yazamayacaksın, kavuşamayacaksın...