- Kategori
- Blog
Elli, yüz, yüzelli... konu zaten belli...
Bahçemizden
Merhaba sevgili e-güncedaşlar!
Artık birçok arkadaşım gibi benim için de gelenek haline geldi, ebediyeten uzanan her 50 yazıda soluklanıp şöyle bir nefes almak ve durum değerlendirmesi yapmak. Sonunda ben de 150. yazıyı memnuniyetle yazıyorum. Dönüp geriye baktığımda kaç arpa boyu yol gitmişim, diye kendimce havalara giriyorum. Niye mi? Yüzelli yazı, herbiri bir arpa boyu etse yüzelli arpa eder. Bir arpayı da yaklaşık 1 cm. sayarsak, birbuçuk metre eder, eee bu da bana yeter. Tabii ki şimdilik. (Şimdi sayın Homeros arkadaşımın sesini duyar gibi oluyorum, 150 arpanın lafını ediyor. Benimki çoktan bir kilo oldu bile.)
İlk günlerdeki yazılarıma arasıra bakıyorum biraz acemilik varmış. Cümlelerdeki heyecanı hissedebiliyorum. Tek bir sözcüğü bile değiştirmeye elim varmıyor, çünkü o günün koşullarında yazılmış, hepsi de bana özel ve güzel geliyor. Hani sanatçılara sorarlar hangi eserini daha çok seviyorsun, diye ya da annelere hangi çocuğunu...Cevap her zaman tektir, bazen gerçeği ifade etmese bile; 'hepsi aynı...fark olur mu?' Bedevi bir kadına sormuşlar, en çok hangi çocuğunu sevdiğini. Şöyle yanıtlamış:
-"En küçüğü büyüyene kadar, hastayı iyileşinceye kadar, yoldakini eve dönünceye kadar."
Cevap hem anlamlı hem de güzel.
Ben de tüm yazılarımı çok severek yazdım, zaten önce kendi kendimin aynasıyım. Beğenmediğim, içeriksiz olan bir yazıyı yayına vermem. Şimdiye kadar seçtiğim konularda elimden geldiğince dikkatli olmaya, toplum ahlak kuralları dışına çıkmamaya özen gösterdim. Bundan sonra da öyle olacak. Okunma oranını yükseltmek için arkasına sığınılan o meşhur sözcüğü ve resimleri asla kullanmayacağım, e-güncem adına söz veriyorum! Parolam şudur: Üst kimliğimle insanım, alt kimliğimle eş, anne, kadın, öğretmen, hayvansever, sanatsever, doğasever ve Fenersever!
Okunma oranlarımdan ve yorumlarımdan oldukça memnunum. Kaliteli okunma taraftarıyım her zaman, tıklanma değil. Ziyaretçi çubuğumda ilk baştan beri 3/2 oranında hemcinslerim önde. Benim düşünceme ve çizdiğim yola göre öyle olması gerekir. Yine belli meslek grupları daha çok ziyaret ediyor. Yalnız "kitap" kategorisinden uğrayan pek yok, ilginç değil mi? Oysa o kadar kitap tanıtım yaptım. Beğenmediler mi acaba desem, görmemişler ki!
En değerli kavramlarımız, varlığımızın en büyük sebebi, bu topraklarda bugünleri yaşamamızı borçlu olduğumuz (Kimse inkar etmeye cüret etmesin!) Atatürk ve silah arkadaşları, Vatan, Bayrak, Şehitlerimiz...
gözümüz gibi korunması gereken emanetlerimiz. Bununla birlikte üzerinde yaşadığımız dünyada yine en önemli kavram : Barış.
Yine geldim söyleşimin sonuna. " Dünya Barış Günü " henüz bitmeden bir kez daha milletime, dünyaya ve insanlığa aynı büyük önderin mesajını yazıyorum: "Yurtta BARIŞ, dünyada BARIŞ!" K. ATATÜRK
Ha bir de Milliyet Blog'da BARIŞ...(Yemeyin birbirinizi!) Selam ve sevgilerimle mutlu kalın, esen kalın!
Artık birçok arkadaşım gibi benim için de gelenek haline geldi, ebediyeten uzanan her 50 yazıda soluklanıp şöyle bir nefes almak ve durum değerlendirmesi yapmak. Sonunda ben de 150. yazıyı memnuniyetle yazıyorum. Dönüp geriye baktığımda kaç arpa boyu yol gitmişim, diye kendimce havalara giriyorum. Niye mi? Yüzelli yazı, herbiri bir arpa boyu etse yüzelli arpa eder. Bir arpayı da yaklaşık 1 cm. sayarsak, birbuçuk metre eder, eee bu da bana yeter. Tabii ki şimdilik. (Şimdi sayın Homeros arkadaşımın sesini duyar gibi oluyorum, 150 arpanın lafını ediyor. Benimki çoktan bir kilo oldu bile.)
İlk günlerdeki yazılarıma arasıra bakıyorum biraz acemilik varmış. Cümlelerdeki heyecanı hissedebiliyorum. Tek bir sözcüğü bile değiştirmeye elim varmıyor, çünkü o günün koşullarında yazılmış, hepsi de bana özel ve güzel geliyor. Hani sanatçılara sorarlar hangi eserini daha çok seviyorsun, diye ya da annelere hangi çocuğunu...Cevap her zaman tektir, bazen gerçeği ifade etmese bile; 'hepsi aynı...fark olur mu?' Bedevi bir kadına sormuşlar, en çok hangi çocuğunu sevdiğini. Şöyle yanıtlamış:
-"En küçüğü büyüyene kadar, hastayı iyileşinceye kadar, yoldakini eve dönünceye kadar."
Cevap hem anlamlı hem de güzel.
Ben de tüm yazılarımı çok severek yazdım, zaten önce kendi kendimin aynasıyım. Beğenmediğim, içeriksiz olan bir yazıyı yayına vermem. Şimdiye kadar seçtiğim konularda elimden geldiğince dikkatli olmaya, toplum ahlak kuralları dışına çıkmamaya özen gösterdim. Bundan sonra da öyle olacak. Okunma oranını yükseltmek için arkasına sığınılan o meşhur sözcüğü ve resimleri asla kullanmayacağım, e-güncem adına söz veriyorum! Parolam şudur: Üst kimliğimle insanım, alt kimliğimle eş, anne, kadın, öğretmen, hayvansever, sanatsever, doğasever ve Fenersever!
Okunma oranlarımdan ve yorumlarımdan oldukça memnunum. Kaliteli okunma taraftarıyım her zaman, tıklanma değil. Ziyaretçi çubuğumda ilk baştan beri 3/2 oranında hemcinslerim önde. Benim düşünceme ve çizdiğim yola göre öyle olması gerekir. Yine belli meslek grupları daha çok ziyaret ediyor. Yalnız "kitap" kategorisinden uğrayan pek yok, ilginç değil mi? Oysa o kadar kitap tanıtım yaptım. Beğenmediler mi acaba desem, görmemişler ki!
En değerli kavramlarımız, varlığımızın en büyük sebebi, bu topraklarda bugünleri yaşamamızı borçlu olduğumuz (Kimse inkar etmeye cüret etmesin!) Atatürk ve silah arkadaşları, Vatan, Bayrak, Şehitlerimiz...
gözümüz gibi korunması gereken emanetlerimiz. Bununla birlikte üzerinde yaşadığımız dünyada yine en önemli kavram : Barış.
Yine geldim söyleşimin sonuna. " Dünya Barış Günü " henüz bitmeden bir kez daha milletime, dünyaya ve insanlığa aynı büyük önderin mesajını yazıyorum: "Yurtta BARIŞ, dünyada BARIŞ!" K. ATATÜRK
Ha bir de Milliyet Blog'da BARIŞ...(Yemeyin birbirinizi!) Selam ve sevgilerimle mutlu kalın, esen kalın!
- Toplam blog
- : 480
- : 2046
- Kayıt tarihi
- : 27.03.07
Üstkimliği ile insan, altkimliği yeterince kalabalık birisi; Eş, anne, öğretmen emeklisi. Doğa, H..