Elmalı Toplar ve Her Nevî Toplar...

Milliyet blogda yazanların, kimliklerinin yazıldığı bölümün  üstündeki  blog sayıları, okunma oranları, yorum sayıları ile ilgili bölümleri de inceliyorum,  yazıları okuduktan sonra.Bazılarının yazı sayıları ile okunma oranları arasındaki açı oldukça geniş.Ya yazı sayısı  fazla olmasına karşın okunma oranı  az ya da tersine yazı sayısı az ama okunma oranı binlerin hatta beşbinlerin üzerinde.Kimilerininki de, hemen hemen  eşit... Kendiminkine baktığımda yazı sayım 210, okunma oranım sekiz yüz civarında .Eh Allah bereket versin:)))Çok da fena sayılmaz,yorum yazmada oldukça ihmalci ve tembel olduğum düşünülürse ortanın üzerinde olduğum söylenebilir sanırım,"tıklanma"rekoru açısından...  Ağır ülke sorunlarından bunalıp değişik bir şeyler arayanlar, cinsel içerikli,sağlık konulu veya mutfakla ilgili yazılara yöneliyorlar gözlemlerime göre. Ben de arada, mutfağa giriyorum,  yeşillik olsun diye... 

Bugün,   henüz  uygulamadığım ama çok yakın bir tarihte yapmayı planladığım şeyler arasına koyduğum,  elmalı topları  yazmayı düşündüm.  Önceden içini hazırlayıp dolabınıza koyarsanız,habersiz gelen konuklarınız için çabuk ve güzel bir ikram olur.Hem de,tüp ya da elektrik sarfiyatı olmadan ekonomik  bir  tatlı yapmış olursunuz...

Malzemeler:

1,5 paket pötibör bisküvi

3 büyük elma

3 çorba kaşığı toz şeker

2 tatlı kaşığı tarçın

Bir avuç kadar iri dövülmüş ceviz

Topları bulamak için hindistan cevizi

Elmalı poğaça içini hazırlayın. Elmaları rendeleyip  içine bir kaç kaşık(arzunuza göre)şeker koyup  biraz pişirin, elmalar suyunu çekince kapatın ,içine ceviz ve tarçını koyup karıştırın.Kırdığınız bisküvileri bu harc ile karıştırın. Ceviz büyüklüğündeki bu topları hindistan cevizine bulayın.  Servise hazır ...

Klişe bir  söylem vardır ya ...Küçük şeylerle mutlu olmak. Mutfakta;  sevdikleri, dostları ile birlikte  paylaşmak üzere bir şeyler pişirmek çoğu kadının mutlu olduğu küçük  şeylerdir.  Ben de, çok severim  yemek uğraşısını ama bulaşık için aynı şeyi söyleyemem... Geleneksel Türk kadını, çocuklarını, kocasını elindeki imkanları ölçüsünde  en iyi şekilde beslemeye özen gösterir ama  pek çoğu  kitaptan dergiden, gazeteden veya sosyal içerikli konulardan uzak; dünyaları , ev işleri, komşu gezmeleriyle sınırlıdır.  Oysa  insanın yetişmesinde en büyük katkı annenindir.  Bir de madalyonun arka yüzü var...  Eğitimli  çalışan bir anne  mi; çocukları , evi ile daha  çok ilgilenip onlara daha çok zaman ayırır  dolayısı ile  o ailenin bireyleri daha mutludur  yoksa eğitimli olmayan  bildiğimiz geleneksel  annelerin olduğu aileler mi... İşte burada  bir denge tutturabilme işin sırrı,sanırım.  Eşin ve büyüdükçe sorumluluklarını yerine getiren çocukların  ev işlerini paylaşmaları  sayesinde  çalışan anne,  aile bireylerine ve evine gereken özeni gösterme  olanağına sahip olacaktır...

Kimler daha  mutlu bu hayatta diye, etrafımıza şöyle bir bakacak olursak,dünyaları daha küçük olanların  daha mutlu  bir yaşam sürdürdüklerini gözlemleyebiliyoruz.

Salt kendi veya yakınlarının sorunlarına odaklanarak yaşamlarını sürdürenler,dünyaya ,evrene bakış açısını geniş tutup sorgulama, gözlemlemeyi bir  yaşam biçimi haline getirerek neden-sonuç  ikilisi üzerine kafa yoranlardan çok daha mutlu bir yaşam sürüyorlar... Yani , beynimizdeki  girinti ve çıkıntılar ne kadar azsa, komşunun giysi veya arabasıyla veya  hangi ali cengiz oyunuyla  biraz daha dünyalık  edinirim fikriyle  o denli fazla meşgul oluyoruz bana göre...  Mutlulukla , evrensel düşünce  birbiri ile ters orantılı. Evrenin , insanın sırlarını çözmek sorunları gidermek  adına,  buluşlar yapan  , ideallerinin  peşinde bir ömür  kendini heba eden ,  bedelini hayatıyla ödeyeceğini bile bile  doğruları haykıran insan mı mutludur,  eline ömrü boyunca  kitap gazete almamış,hiçbir kültürel etkinlikle tanışmamış üstelik bunları aşağılayarak yaşamını geçiren insan mı ?  Tabiki,ikinciler... 

Elmalı topların verdiği tatlar gibi  küçük ama anlamlı mutluluklar hepinize...