Emanete bırakılan Aşk

Aşka emanet olunuz, emanetçiye bırakılan bir bavul gibi, günü geldiğinde geri alacağım sizi. Dedim ya aşk’a hazır değilim, açıkçası sizi de kaybetmek istemem. Lütfen gülmeyin rica ederim. Gülünüp geçilesi bir his değildir bu. Sizi beğendim, beğendim! Anlıyor musunuz? Pek tabii bu konuda sizin de söz hakkınız olmalı. Söyleyin bakalım gönlünüzden geçen nedir? Sizin de düşüncelerinizi bilmek isterim. Yoksa kendi kendime gelin güvey olmak istemem. Yoksa siz…

İşte böyle düşünürseniz üzülürüm, üzülürüm gerçekten! Neticede bir alışveriştir bu. Duygu alışverişi… Az öncede söyledim size, aşka hazır değilim. Belki bencilce buluyorsunuz bu davranışımı, bencillikle suçluyorsunuz beni. Olaya kendi açınızdan bakarsanız haklısınız. Bununla birlikte, dedim ya sizi kaybetmek istemem. Gelin evet deyin şu işe.

İşte bavul burada. Şimdi tüm hislerimi, size olan beğenimi bu bavula kilitleyeceğim. Anahtarı da size vereceğim. Ama emanet makbuzu bende kalacak, böylelikle bir anlaşma yapacağız sizinle, ben bavulu alabileceğim, ama içindekilere bakamayacağım. Anahtar için size ihtiyacım olacak. Siz ise bavulu almak için bana ihtiyaç duyacaksınız. Nasıl iyi mi?

Altı ay sonra geri geleceğiz. Yine birbirimize karşı aynı hisleri besliyorsak birlikte olacağız. Tabii ben sizin duygularınızdan emin değilim. O duygularda kâğıt üzerinde bavulun içinde. Yazıp koydunuz bavula öyle değil mi?  Siz belki de benden hoşlanmıyorsunuz, doğaldır bu. Altı ay sonra da aynı duyguları besleyecek değilsiniz ya. Duygu değişkendir, dünya da öyle, inanın bana bu gün nefret ettiğiniz kişiye yarın öbür gün sağlama âşık olabilirsiniz. Nasıl gülüyorsunuz öyle mi? Peki gülün öyleyse, keyif sizin. Karışacak değilim ya. Ama ben inançlarımın peşinden giderim. İnançlarım asla yanıltmaz beni. Ben aşka inanırım gerisi hikâye.

İşte şimdi emanetçiye vereceğim bu bavulu. Nasıl itirazınız yok ya? O zaman buyurun bakalım anahtarı. Hah işte emanet makbuzu da yazıldı. Bunu da ben almalıyım. Hadi hoşça kalın. Aşka emanet olun.