Emek

Dilinde bir tutam tuz tadı kalmamış,
Bunca yorgun emeğin sevdası takılır bilincime.
Sel gibi akarken,
Dilek ağacına bağlanırcası kıyıya tutunur umutlar.
Kovuklara sığınmış düşlerin;
Sürgün verebilir umududur dönüşsüz emek.
Zamanın sürümünden kalan, bu soğuk yalnızlık...
Topyekün yanmaya hazır ateşböceklerinin
Sevda ışımaları yetmez aymaz bilinçlere...