Emekli gibi yaşayıp torunlarına vakit ayırmak

Kar taneleri düşüyor tek tek. Şehirlerin varoşlarına. Sokaklar diz boyu kar. Gelinliğini mi kuşanıyor dağlar, ağaçlar, tekmil canlı…Kimbilir… 

Uzak tepelerden gün doğuyor , alacakaranlık kayboluyor yavaş yavaş. Buz gibi bir havada güneşi kucaklıyoruz sonrasında… 

Sabahın ilk ışıkları ile insanlar yollarda… 

Gidecekleri yere gitmenin telaşındalar… 

Motor homurtularıdır çınlayan, kulaklarda… 

Çocuklar kan uykularında, fırınlarda bir telaş bir telaş… 

Serçeler ve kumrular kanat çırpıyor bir tek yiyecek için… 

Balkonlara konup konup kalkıyorlar çaresiz… 

Ne bir parça yiyecek bulabiliyorlar ne ayazda korunacakları bir yer… 

Köprü altlarında yaşam süren evsizlerin, sobasında bir tek odunu bulunmayan yoksulların durumu nedir… 

Kar tanelerine mi sorsak acaba… 

Kadınlara yapılan şiddet hız kesmeden devam ediyor… 

Kaburgası kırılan, kurşunla vurulan, yüzü moraran kadınlar… 

Kerpiç evlerde, gecekondularda, apartmanlarda dört duvar arasında tutsak kadınlar… 

“Kadına yönelik şiddet abartılıyor” diyenlerin söylemlerine inat devam eden olaylar… 

Sabahın alacakaranlığında… 

Yazdığı kitaplarla ve yaptığı haberlerle kamuoyunda yakından tanınan bir gazeteci… 

Evinin önünde bir kalabalık… 

Sonrasında gözaltına alınıp götürülüyor… 

Komşularının alkışları ile uğurlanırken etraftaki evlere çekilen Türk bayrakları balkonlarda yerini alıyor… 

Düşünceleri , yazılanları, çizilenleri “insan hakları” çerçevesinde ele almalıyız… ”Demokrasi” diyecek olanlar, diyenler… 

Toplumsal şiddet, tahammülsüzlük, eleştiriye “hoş görü” ile bakamamanın boyutları giderek artıyor mu acaba… 

Bahar şarkıları söylerken kar yolları kesti…Çatılar bacalar uçtu…Yollar kapalı… 

Bir serçe agacın dalına kondu. Kar üstüne yağıyor tane tane. Kıpırdamıyor. Donacak zavallı… 

Belli ki kanatları ıslak. Uçamıyor. Dönemiyor yuvasına… Karın dinmesini bekliyor, belki de yağan karı seyrediyor kendince… 

Biri çıkıp “Dünya lideri kadim dostum muhterem Başbakanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın emrinde bir nefer olarak hizmet edebilmek amacıyla görevimden istifa ediyorum” diyor…Milletvekili görevini “bir nefer gibi” yapacağını daha seçilmeden beyan ediyor… 

Bir diğeri “ yeni dönemde eğer seçilirsem, biraz da emekli gibi yaşayıp, torunlarıma vakit ayırmak istiyorum” diyor… 

Ne diyelim… 

Milletvekili seçilenler demek ki “emekli” gibi yaşıyorlar…. 

Doğru bir yaklaşım mı bu şimdi… 

Kimi neferliğe hazırlanıyor kimi emekli gibi yaşamaya… Meclisin çözmesi gereken dağ gibi sorunlar dururken…