Emekliler açlık grevinde…

Şimdi bu başlığa bakıp bazıları, “ne var bunda sanki daha evvel tok muydular” diyebilir. Evet, gerçek de budur. Her geçen gün emeklinin elinden kuru ekmeğinin bir parçası daha koparılıp alınıyor.

Türkiyede yaklaşık dokuz milyon emekli var. Ülkesine en az 5000 iş günü hizmet etmiş, devletine güvenmiş, artık devleti tarafından dinlenmeye sevkedilmiş insanlar bunlar. Bu kesim her gün daha fazla yoksulluğa itiliyor.

Emeklinin en büyük gider kalemleri gıda, enerji, ulaşımdır. İnsanca yaşamanın gereği sinemaya gitmek, tiyatroya gitmek, artık mazinin sisli derinliklerinde kalmış güzelliklerdir. Hele özel bir günde eşinle müzikli bir lokantada bir akşam yemeğini hayal bile etmez. Avrupa ülkelerinden yurdumuza tatil amaçlı gelmiş emeklilere uzaylıya bakar gibi bakar.

Emekli giyim kuşam için çok elzem değilse para harcamaz. Çok mecbur kalırsa Semt pazarlarından veya bit pazarından ihtiyacını görür.

Emekli, eğer çalıştığı yıllarda sahip olamamışsa azıcık eli yüzü düzgün bir semtte oturamaz. Çünkü aylığı anca kiraya yeter.

Hele birde ekonomik krizin işsiz bıraktığı çocuğu ailesini alıp yanına sığınmışsa emekli açtır. Emekli, katkı paylarından dolayı sağlığından bile ödün verir. Hastaneye gitmek istemez. Ancak,

Başı dik gezer. Gururludur. Sorduğunda, “hamdolsun iyiyim” der. İsyan etmez.

Emekli otobüs, dolmuş ücreti vermesin diye zorunlu değilse evden çıkmaz.

Türkiyede son yılın gıda enflasyonu mevsimlik fiyat farklılıklarından doğan spekilasyonları bir tarafa bırakılırsa yaklaşık %20 dir. Geçtiğimiz dönemde enerjiye yapılan zam ortalama %40. Peki emekliye devletin yaptığı maaş artışı ne kadar mı? % 1, 8. Yazı ile yüzde bir virgül sekiz.

Hükümet nerde dersiniz?

2009-11-16