Empati

Bir uzun yoldur hayat, bazen de bir sigaralık mola, bazen zifiri karanlık, bazen kar beyaz… Çelişkilerle örülmüştür hayat, şaşırtan çelişkilerle! Tutarsızlılarla resim edilmiş yaşama ayak uydurmak, o tempoda yürüyebilmek; sağlıklı yürüyebilmek mümkün mü? Aslında bir girdabın içindeyiz, baş döndüren bir girdap, dengelerimizi alt-üst eden bir girdap bu; çoğu zaman başkalarının mağlubiyetleri, acıları ve yıkımları, bizlerin sevinçleri, zaferleri ve kazanımı oluyor(!!!) bazen de tam tersi bizim yıkımlarımızda başkalarının safahat sarayları kurulur, bu çelişkiler, bu adı konmamış rekabet peşinde derin düşmanlıklar, korkunç uçurumlar getiriyor çoğu zaman. Bunun örneklerini etrafımızda görmek çok mümkün, çok uzağa gitmeyin lütfen, iş yerinizdeki mesai arkadaşınıza göz ucuyla bakın ne olur, onda çekemediğiniz hazmedemediğiniz bir şeyler mutlaka bulacaksınız veya o sizde veyahut komuşunuzu düşünün, evinin mobilyalarını değiştirmiş, duvara devasa bir sinema sistemi kurmuş sen ise hala yerinde sayıyorsun içinden “bu herif bu kadar parayı nerden buluyor*” diye geçirmişsindir mutlaka. Çağdaşlaştıkça yeni düşmanlıklar kuruyoruz, birbirimize karşı kullanacağımız ölümcül silahların sayısını her gün arttırıyoruz, toplumsal bir travma ve çöküşün işaretleri bunlar, sonucunda çoğu zaman ölüm, ihanet ve acı olduğunu bile bile birbirimize karşı pervasızca kılıçlarımızı bilemeye devam ediyoruz. Bir şey atlıyoruz sanırım, bir detayı “es” geçiyoruz, ektiğimiz her kin ve düşmanlık tohumu aslında “bumerang” gibi bize dönüyor, “ne ekersen onu biçersin” mantığının aslında hayatımızda hep karşımıza çıktığını görürüz. Ne acıdır ki artık bu hastalığımız “babadan oğula” geçen kötü bir miras gibi, gelecek için doğrusu karşımıza pek parlak bir tablo çıkmıyor. Bu karamsar tablonun ortadan kaldırılmasının tek çözüm yolu var, tek çıkış noktası “empati!” Lütfen birazcık empati yapın, birazcık kendinizi mağlubun, ezilenin, yoksulun ve çaresizin yerine koyun; koyun ki acıttığınız canların acısını azıcık his edin!