Empati

Yağmurlu bir İstanbul sabahında içimde hüzün var...

Nedeni sen değilsin korkma!

Nedenler kendim...

Hiç bir zaman beni sevmeyecek olsan da nedenlerin sonuçlarını değiştirmeyecek hislerim...

Ben kendi dünyamın içinde sendeyim...

Bu dünyanın içinde olmanın da önemi yok artık...

Ben ve gözlerin...

Tüm sorulara cevap, korkulara ilaç olan gözlerin...

Gözlerinsiz bir betimleme yapamıyor kalemim...

İstanbul bugün çok karanlık...

Güneş bile küskün bana...

Gökyüzü beni ıslatarak cezalandırıyor...

Bekleyeceksin! diye haykırıyor şimşek...

Sonu cehennem olsa bile beklerim...

İçinde itiraf edemediğin duygular yaşıyorsun, bunu anlayabilirim...

Kiralık bir sevdada kiracı olmak sana göre değil, bilirim...

Evet seninim! dediğinde geri dönüşü olmasın istiyorsun...

Ben seninim...

Anlatamadığın her şeyi anladım...

Söyleyemediğin her şeyi söyledim sana...

Anlamlandıramadığın her şeyi anlamlandırdı gözlerin...

Aşkına müebbet yemiş kalbim...

Olsan da olmasan da ben beklerim...

Sevsen de sevmesen de ben sendeyim...

Ben sendeyim...