Emzirmeyi bırakmak

Dünya Tatlısı Kızım,

Artık bir buçuk yaşında minicik boyu ama kocaman bir kalbi olan bir kız çocuğu oldun. Koşan, yemek yemekten ayakkabısını giymeye kadar her şeyi kendisi yapmak için ısrar eden ve çoğunlukla da başaran, şakalar yapan ve kendi tercihleri olan küçük bir bireye dönüşmeni hayranlıkla izliyorum.

Bu gelişimi izlemek inanılmaz gurur verse de şimdiden bebeklikten çıktığını kabul etmek çok zor.

Büyümenin aşamalarında biri ve belki de benim için en zor olanı süt emmeyi bırakman oldu. Bir annenin “Son defa emzirmenin bu kadar yürek parçalayıcı olduğunu bilmiyordum” dediğini okumuştum. Ne kadar güzel ifade etmiş. 16 ay boyunca her istediğinde süt verdikten sonra, sana sütü bıraktırmanın çok zor olacağını düşünmüştüm, ama kalbimde bir yerlerde asıl zorluğun o muhteşem duyguyu bir daha yaşayamayacak olmak olduğunu biliyordum.

Sen daha doğmadan seni emzirdiğim rüyalar görüyordum. Hemşirenin seni emzirmem için kucağıma verdiği an hayatımın en tatlı telaşını yaşadım. Sonraki aylarda saatlerce süren ve araları çok kısa olan emzirme seanslarımız, olmayacak yer ve zamanlarda süt için ağlaman ve biberon almadığın için seni on dakika bile başkasına emanet edemem arada zorlasa da hepsi birer tatlı anı olarak kaldı.

Diğer yandan sana sütü bıraktırmak hiç de korktuğum kadar zor olmadı. Süt vermeyi son iki aydır aşamalı olarak azaltmıştım. Sadece geceleri uyandığın zaman emiyordun. Gündüz istersen başka bir şeylerle seni oyalamak zor olmuyordu. Sütü tamamen bırakma vaktimizin geldiğine karar verince, gürültünün komşularımızı rahatsız etmemesi için daha müsait olan anneannenin evine geçtik. Oysa buna hiç gerek yokmuş. Benim tatlı kızım, hiç korktuğumuz gibi sorun çıkarmadan emmeyi bıraktın. Bir kez artık sana süt vermeyeceğimi anladıktan sonra arada gülerek “meme” desen de, bunu sadece şaka yapar gibi söyleyip ve benden her seferinde gülerek “aaa süt bitti” yanıtını alınca bana yine gülerek karşılık verdin.

Emzirmenin en güzel yanı sana yakın olmaktı ama ikimiz de birbirimize sarılmayı ve öpmeyi çok sevdiğimizden, bu da çok değişmedi.

Hayatımızın her aşamasında fiziksel olarak bu kadar yakın olmayacağız. Ben çalışacağım, sen okula belki başka ülkelere gideceksin. Eğer ben görebilirsem umarım bir gün kendi bebeğini beni sevdiğinden çok daha fazla seveceksin, tıpkı benim seni dünyadaki her şeyden çok sevdiğim gibi. Ama “Anne olunca anlarsın” derler ya. Ben çok iyi anladım sen her zaman benim dünya tatlısı küçük bebeğim olarak kalacaksın.

Annen