En acı tesadüf

Baba ve oğul

Bu nasıl bir acıdır, nasıl bir çelişkidir
Cansız bir şekilde yerde yatan bir oğul, acı bir tesadüfle ordan geçen habersiz bir baba...
Buna nasıl yürek dayanır.
O an ki acıyı hissetmek mümkün değil bir babanın oğlunun yitirilişine tanık olması...
Okurken haberi içim cız etti, ellerim titredi yazamadım birşey. Kim bilir ne özlemleri vardı, daha bir birlerine paylaşamadıkları ne çok şey vardı kimbilir. Yüce rabbim düşmanımın başına vermesin.
(Diğer yazımdan paylaşmak istedim)
Sanki benzin döküp ateşe vermişsin bedenimi, o biçim yanıyor...
İtfaiye gelse ne fayda, tüm deniz dökülse yüreğime yine söndüremez cayır cayır yanan ateşi...
Bir kör düğüme düşersin ya, en büyük acının alasına denk gelirsin, dünyan kararır en kısık sesle içini parçalarsın haykırışınla, buz kesilirsin olduğun yerde ölürsün o an sanki tüm dünya bilmeli acını.
Kan çalmış gözlerinden acını seyretmeli herkes...
Sonu gelmeyen ızdırap treni...
Alıp götürdün bendeki beni.
Hani söz vermiştin, habersiz alıp ardından bırakmayacaktın kara bulutlarını...
Kaçak bindi o yolcu,
Nolur indir ilk durakta.
Son bir kez daha sarılayım, öyle alıp gidersin...

Tüm yaşananların ardından sadece sana el sallamak kalır. Sonsuzluğa uğurlarken bir tarafını, kalan diğer bir yanına yüklenir tüm acılar.
Tam kalbinde inanılmaz bir ağrı, beyninin bir köşesini kaybettiklerinin ardında bıraktıkları acılara taht kurmak için ayırırsın ebediyen...