En az 3 çocuk!!!

Ekonominin en basit tanımı; " Kaynakların sınırlı, taleplerin ise sınırsız olduğu bir dünyada, bu paradoksu en efektif şekilde idare edebilme durumudur . " diye ifade edilir. Üniversiteye gelen İktisat ve İşletme öğrencilerine, ekonomi ile ilgili olarak öğretilen ilk şey budur. Durum böyle iken ve nerede ise, dünyanın tüm ülkeleri, bir " Nufus Planlaması Programı " uygularken, Başbakan R. T. Erdoğan, " Her aileye en az üç çocuk " sloganını tekrarlıyor sürekli olarak. Bunu anlamak mümkün değil. 

İnsana, " İşsizliğin çok yüksek boyutlarda olduğu, eğitimde, sağlıkta fırsat eşitliğinin hiç olmadığı, binlerce öğretmenin ve yüksek okul mezunu, hatta yüksek lisans yapmış çocuğumuzun, atama ve iş beklentisi ile kıvrandığı, asgari ücretin, geçindirecek değil, süründürecek boyutta olduğu, yine binlerce gencin Üniversite kapısında bekleştiği ülkemizde, her aileden en az üç çocuk istemek, en hafif tabiri ile, " Saldım çayıra, mevlam kayıra. " politikası  yürütmek ve halka da bunu benimsetmeye çalışmak değil midir?" diye sormazlar mı?

Bizler, geleceğine kuşku ile bakan, karamsar, eğitim ve sağlık hizmetlerini, gerektiği gibi ve eşit olarak alamayan, 960 katirilyon dış borcu ile her doğan çocuğun, binlerce dolar borçla doğduğu bir ülkede yaşıyoruz. Nüfusu daha da yükselterek, hendikaplarımızı daha da içinden çıkılmaz hale getirmektense, daha az sayıda fakat her ailenin, batı standartlarındaki ailelerin yetiştirdiği çocuklarla eşdeğer olanaklara sahip, yüksek donanımlı gençler yetiştirmemiz daha akıllıca değil midir?

Böylece, hem sayısal olarak daha az ama, daha donanımlı, daha mutlu ve ülkesine daha faydalı bir nesil yetiştirmiş, hem de, önümüzdeki açmazları aşmada, ülke olarak zaman kazanmış oluruz.

Nüfus artışını istemek ve hedeflemek, ancak bu hendikapları aşdıktan sonra düşünülecek ve hedeflenecek bir olgudur. 

Eskilerin bir sözü vardır; " Fare, giremediği deliğe, kuyruğuna bir de kabak bağlar, girmeye çalışırmış."