En büyük kim?

En büyük kim?

Yenilgiyi kabul eden mi, yenilgiden haz duyan mı? Kazanan mı, kaybeden mi? Yaralayan mı, yaralanan mı? En büyük kim?

Maç sonrası savaş alanı sokaklar. Yaralılar, ağlayanlar ve bağıranlar.

Ne o? Kupayı bir taraf kaybetti, bir taraf kazandı.

Taraftarlar kinle, nefretle birbirine girdi. Hiç birbirini tanımayanların, bu nefreti ve öfkesi neredendi?

İnsanlarımız arabaları ters çevirecek kadar mı cinnetin eşiğindeydi?

Yolda insanlar yürüyor, es kaza çarpmaya dahi korkar olduk.

Sinir öyle bir sarmış ki bedenlerini, çatacak yer arıyorlar. Herkes her an hazır kavga etmeye, kin gütmeye.

İyi yüzünü gördüğünüz birinden ummadığınız bir anda değişim görebiliyorsunuz.

Kime güveneceğinizi bile kestiremiyorsunuz.

Hasetlik, fesatlık, kıskançlık, rekabet, hırs…

Sıradanlaştı sanki bu kavramlar artık. Şaşırmıyoruz bile karşımızda gördüğümüz değişkenlere.

Bugün yanınızda olanı, yarın karşınızda görüyorsunuz.

İnsanlar ürkütücü, hayat gittikçe tadını kaybediyor.

Maç oluyor, kan akıyor.

Duran kanlar artık akmaya bahane arıyor.

Maç sadece bahane, insanlar öfkelerini dışarı vuracak neden peşinde.

Birbirine hiç sataşamayan, günlük hayatta iyi geçinmek zorunda olan bile şu maçı bahane etti ya pes.

Savaş alanına çevirip yerle bir ettiğiniz sokaklara pes!

Suçu günahı olmayıp, arada kazaya kurban gidip, yaralılarımıza saldıranlara pes!

Şu maçlarda bile şiddet gösterecek, saldırganlaşacak ruh hali sergileyenlere pes!

Pes ki pes!!!