En iyi kötü son: Son kez elveda diyebilmek...

Nasıl okuyabiliyorsun üstü kanlı gözyaşlarıyla kaplı küçük yaşam eskizleri arasındaki küçük kader yazılarını? Ne zaman canına kıyacağını mı hesaplıyorsun acılarını mutluluklarından çıkartıp? Yoksa bu gürültü sadece kendi mutluluğunu kendi içinde bağırışlar ve çığlıklar ile aradığın için mi? İçin rahatlayacaksa söyleyeyim; nasıl olsa kendi mezartaşını göremeyeceksin.

Nasıl görebiliyorsun beni önyargının esir almış olduğu gözlerinle? Veya nasıl soluk alabiliyorsun o kuru kalabalığın yalnızlık atmosferinde? Çok mu talan edildi "mutlu olabilme yetin" yüzlerini hayal meyal hatırlayabileceğin sevinç yağmacıları tarafından? İçin rahatlamayacak ama haberin olsun; hüzünlerin ve acıların mutlak idamını göremeyeceksin.

Aşkın anlamını, gülüşlerin feryat olmadıkça ve de sevinçlerin kurtuluş nârâları olmadıkça, bilemeyeceksin.


28-05-09 Ege OĞUZ