En sevdiğim mavi…

Benim adım sevinç. Annem koymuş adımı. Öyle bir umutla doğmuşum ki... Bir de benim aileye katılmamla herkesin neşesi yerine gelmiş. Annem adı da gelişi gibi sevinç olsun demiş ve işte karşınızda ben.

Küçükken oyuncaklarım, Sindy bebeklerim vardı. Biliyor musunuz? Ben hiç dışarıda oynayamadım. Şehrin tam kalbinde doğmak ve büyümek böyle bir şey olsa gerek. Annem sadece bir kere izin verdi; apartman kapısının önünde arkadaşlarımla oynamam için. O zaman ilkokula gidiyordum. Sanırım 3. sınıftım. Okuldan çaldığımız tebeşir ile kapının önüne sek sek çizerdik. Hiç bıkmadan oynayabilirdim. Ama eve gitme zamanı gelmişti. O günü çok iyi hatırlıyorum. Yorgunluktan hemen uyumuşum ve annem gece uyandırmaya çalışmış duymamışım bile yorgunluktan. Annem de beni uyandırmadan yapmış ensülini. Aa! Size bahsetmedim değil mi? Ben şeker hastasıyım. Saatli olarak iğne vuruluyorum. Bazen çok üzülüyorum. Yaşıtlarım gibi her şeyi yiyip içemediğim için. Hatta bazen dayanamadığım ve ağlamaktan sızıp kaldığım zamanlar oluyordu. Ama alıştım sonradan. Aslında büyüdükçe ne kadar sağlıklı beslendiğimi fark ettim. Bu hastalık dert mi değil mi bilmiyorum. Bazen hayatımı engelliyor ama çok takılmıyorum buna. Daha kötüsü de olabilirdi değil mi?

Bazen hayatı rengârenk görmek istiyorum. Her yerde cıvıl cıvıl renkler olsun. Sarı, mavi, yeşil, kırmızı, pembe... Ama siyah beyaz olmasın. Size bir sır vereyim mi? Aslında beyaz tek bir renk değil. Bu yüzden pek sevmem beyaz rengini. Beyaz aslında tüm renklerin birleşmesiyle oluşan bir renk… Karmakarışık o. Bir de çabuk kirlenir. İnsanlar beyaz rengi saflığın (ruh temizliğinin) bir sembolü olarak gösteriyorlar. Ama ben değil. Bana göre saf yani temiz kalpli insanlar her şeye kanarlar ve daha çabuk kirlenirler. Tıpkı beyaz gibi...

Benim en sevdiğim renk mavidir. Gökyüzünün rengi. Sonsuzluğu, özgürlüğü ifade eder. Bazen de koyulaşarak geceyi ve sessizliği... Siz gece gökyüzünü siyah olarak mı görüyorsunuz yoksa? Aslında gece gökyüzü koyu mavidir. Yıldızlar çıkar ortaya ışıl ışıl. İşte ben bunu seviyorum. Işıltıları, cıvıltıları seviyorum. Daha doğrusu tüm olumsuz düşüncelerimi, gördüğüm ve duyduğum olumsuz şeyleri bir kenara koyuyorum. Olumlu olan ne varsa benimle. Hayatımda ne olursa olsun olumsuzluklara yer yok. Küçüğüm ama her şeyin farkındayım. Hayata bağlıyım sıkı sıkı. Bırakmam onu.

Kısacası ne yaşarsam yaşayayım her zaman olumlu yönlere bakıyorum. Gökyüzünü de rengârenk görüyorum. Şu an da olduğu gibi. Şu an rengârenk görüyorum çünkü gökkuşağı çıkmış...