En umutsuz ülke Türkiye

Dünyanın en saygın gazetelerinden ‘Wall Street Journal’ın, 20 ülkede 21.000 kişiyle yaptığı anketten ilginç sonuçlar çıkmış.

Bazı sorular ve yanıtları aşağıda:

“Dünya için en büyük korkum ahlaksızlık”

% 29 Hollanda

% 20 ABD

% 15 İsviçre

% 10 Türkiye

“Dünyayı değiştirmek için uğraşmıyorum”

% 35 Rusya

% 29 Almanya

% 26 Türkiye

% 25 Polonya

“Ekonomik durumum beni endişelendiriyor”

% 24 Yunanistan

% 10 ABD

% 9 Türkiye

“Gelecek için hiçbir umudum yok”

% 18 Türkiye

% 15 Bulgaristan

% 12 Macaristan

% 10 İngiltere

% 9 İspanya

“Dünyanın hali kötüye gidiyor”

% 74 Yunanistan

% 72 Türkiye

% 62 ABD

% 62 İspanya

% 60 Fransa

“Dünya konusundaki en büyük korkum terörizm ve savaş”

% 47 İspanya

% 41 Rusya

% 35 Türkiye

% 25 İngiltere

“Dünya konusundaki en büyük korkum küresel ısınma”

% 34 Yunanistan

% 34 İsviçre

% 27 Türkiye

% 25 İngiltere

% 20 Belçika

“Dünyanın durumu iyiye gidiyor”

% 51 Hindistan

% 38 Romanya

% 36 İsveç

% 22 ABD

% 13 Türkiye

“Günlük hayatımda endişelerim yok”

% 43 İngiltere

% 37 ABD

% 23 Hindistan

% 13 Türkiye

“Arkadaşlarım ve ailem bana umut veriyor”

% 38 15-29 yaş

% 41 30-49 yaş

% 35 50+ yaş

“Korkularımı aşmak için kendimi zorluyorum”

% 36 Avusturya

% 27 Yunanistan

% 19 Türkiye

% 17 ABD

''Korkularım için profesyonel yardım alıyorum”

% 11 İngiltere

% 9 İspanya

% 6 Polonya

% 3 Türkiye

“Din bana güç veriyor”

% 31 ABD

% 28 Romanya

% 20 Türkiye

% 17 İtalya

% 12 İngiltere

% 7 Fransa

% 12 15-29 yaş arası

% 15 30-49 yaş arası

% 22 50 yaş ve üstü

“Dünyayı değiştirmek için çevremi temizliyorum”

% 39 Yunanistan

% 23 İtalya

% 21 Hindistan

% 17 Macaristan

% 10 Türkiye

“Bilimsel gelişmeler bana gelecek için umut veriyor”

% 21 Türkiye

% 14 ABD

% 11 İngiltere

% 11 ABD

% 5 Fransa

% 2 Rusya

“Dünyayı değiştirmek için iyi bir insan olarak yaşıyorum”

% 57 Romanya

% 54 Hollanda

% 54 Bulgaristan

% 51 Türkiye

% 45 Rusya

% 40 İsviçre

Yorumlar:

Sorulara verdikleri yanıtlar çelişkili olanlar var. Onlara kısaca ‘aymazlar’ veya ‘suda yaşadığını bilmeyen balıklar’ deniyor.

Şaşırtıcı ama insanlar gerçekleri kavramışa benziyor: Durum gerçekten umutsuz.

Kavrayıp da bir şey yapmamak mümkün, buna ‘öğrenilmiş çaresizlik’ deniyor. Ancak, mücadele edenler kadar, bunların bir üst sınırı var. Ortada kalanlar da var. Mücadeliciler % 40, diğerleri % 30’ar olursa, devrim başlar ve gerçeklemesi 25-30 yıl alır.

Tüm bunlar, benim savaşım menzilime girmiş oluyor. Buna uygun düşünceler üretmem ve varlık konumumu yeniden ayarlamam gerekli.

Burada en önemli saptamam şu: Savaşım için umuda gereksinimimiz yok, gerçekten yok. Düşmana inat olur, onurunu korumak için olur, yapacak başka şey kalmadığı için olur, gelecekte birileri geçmişte senin çektiklerini çekmesin diye olur, vb...

http://w9.gazetevatan.com/haberdetay.asp?tarih=08.12.2007&Newsid=150788&Categoryid=30