En uzaktaki yelkenli...

O gün yelkenlilerle ilgili bir gerçeği daha farketmiştim. Yelkenli uzakta olunca güzeldi. Bir hafta sonra ufuktan yaklaşıp limana gelen yelkenliyi yazmıştım.(1) O günün bir hafta öncesinin fotoğrafları çok güzeldi ama ne yazsam o güzelliği sözcüklerle anlatmayı başaramamıştım.

Yıllardır ne zaman bir yelkenli görsem fotoğraflarını çekerdim. Ancak bu fotoğrafların istediğim kadar güzel olmadıklarını görünce nedenini sorgulardım beynimde. Geriş Tepesinden inerken denizde ufka doğru bakarken gördüğüm o yelkenlinin fotoğraflarını çekerken o ana kadar eksik olanı buldum: Yelkenli fotoğrafı çekmek için en yükseğe çıkmak gerekiyormuş. Yüksekten bakınca ufuk çizgisi uzağa gidiyor ve denizle yelkenli başbaşa kalıyorlar. O uçsuz bucaksız yalnızlıkta yelkenli en güzel oluyor. Sonra o yalnızlığı güzel ağaçlarla paylaştırdım ve yeşil-mavi fotoğraflar çektim.

(1) Yelkenli uzakta olunca güzel: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=10590