En zor zanaat annelik

Evet /zanaat) diyorum, çünkü küçücük varlıkları işlemek kolay değil. Dokuz ay karnında taşımak, doğurmak, doğururken ölmekse kolay değil. Ama ondan sonrası büyük ustalık ister.

Elimizde minicik bir beden, onu severek, okşayarak, öperek, koklayarak, yedirerek, içirerek, uyutarak, gezdirerek oynatarak, gereksinimlerini yerine getirerek büyüteceksiniz.

Ya ruhunu, beynini, iyi insan olmasını, güzel şeyler öğrenmesini, iyi şeyler yapmasını, akıllı, dürüst olmasını nasıl başaracaksınız? İşte ustalık burada başlıyor.

Her yıl anneler gününden önce daha doğrusu Mayıs ayı geldiğinde, televizyonlarda, yazılı basında anne söylemleri anne övgüleri başladığında içimi bir hüzün kaplıyor. Öncelikle belirteyim, 1970 yılında kaybettiğim annemi giderek büyüyen bir sevgi ve özlemle, içim yanarak arıyorum. Çünkü o inanılmaz fedakar, iyi, mükemmel bir anneydi. Üç kardeşi çok güzel yetiştirmişti. Her şeyden önce dürüst, sevecen, iyi insanlar olmamızı işlemişti.

Işıklarda yatsın….

Benim de iki evladım var. Zanaatkâr olarak onları iyi işlediğime inanıyorum. Çevremizdeki insanlar, onları tanıyanlar övüyor, iyi yetiştirdiğimizi söylüyor.

ACABA???

Ben yeterince iyi anne olabildim mi? Bu ustalıkta bilerek, bilmeyerek yaptığım hatalarım oldu mu? Onları tam anlamıyla anlayabildim mi? Sizin hiç farkına bile varmadığınız şeyler gün olur onun yetişkin ağzından bir vesileyle dökülürse işte o zaman farkında olmadan onun küçüçük beyninde, ruhunda nasıl büyük yaralar, kırgınlıklar yarattığınızı anlarsınız. Yaptığınıza çok üzülürsünüz ama iş işten geçmiştir. Yeter ki çok büyük hasarlara, telafisi mümkün olmayan yıkıntılara sebep olmasın.

Analık, babalık görevini en iyi şekilde mükemmel yerine getirdiniz. Ondan sonra ustalık bitiyor mu? Hiç öyle şey olur mu ? Onlar evladımız ölünceye dek sevinçleri, mutlulukları, başarıları, üzüntüleri, sıkıntıları, değiştirmeye gücümüzün yetmeyeceği sosyal durumlar hep sizinle.

Bugün anneler günü ama benim duygularım tersine döndü. EVLATLAR günü gibi yazdım. Neden olmasın? Anneler günü, Babalar Günü var da neden evlatlar günü olmasın. Çünkü bir zaman geliyor, biz onların evlatları oluyoruz. Bakıma, ilgiye, sevgiye, elimizden tutulmasına ihtiyaç duyuyoruz. Bize iyi huylu, iyi ahlaklı olmayı öğretemezler iş işten geçmiştir. Ama gösterdikleri özveri ile sevimli ihtiyarlar olmamızı sağlayabilirler.

Ne olursan ol….İster anne, ister baba, ister evlat

Yeter ki iyi i , dürüst, sevecen, insan ol…..