Engel Olamadım.

Bu gece sevgili annemle doya doya muhabbet ettim.

Kazağına, yeleğine sinen o anne kokusunu bol bol içime çektim.

Işıl ışıldı gözleri, her zamanki gibi telaşlı ve heyecanlı.

En güzel yemeklerini hazırladı yer sofrasına…

Birbirinden güzel etli mantılar, dızmanalar, sarmalar, dolmalar…

Bol kaymaklı yoğurda ilk kaşığı ben vurdum.

Tüm yemekleri bir çırpıda yaladım yuttum!

Sekiz yıl sonra ilk kez annemi bu kadar neşeli buldum

Oturdu hemen yanı başıma ve bir öpücük kondurdu başıma

Anlat oğlum dedi; İstanbul’u anlat bana…

Komşularımı... Resmiye’yi Zehra’yı, Südeye’yi

Ne yapar ne ederler, sağlıkları nasıldır…

Baktım annemin gözüne, sanki kan gelmişti yüzüne

Bende sormak istedim, Feride yengeyi, Kaniye ablayı…

Şerafettin ağabeyi, Dayımı, Dedemi Nenemi, Serhat’ı…

“Sen öldün ya anneciğim” diyemedim…

Sarıldım sıkı sıkı doyamadım…

Sabah ezanı ile gitti…

Engel olamadım…

M.Talip Girgin