- Kategori
- Şiir
ENGELLENEMEZ DÜŞÜNCELER İÇİNDE
Gözlerin, gözlerimdeki sevgiyi görmedi
Anlamadı tebessümlerimi
Öyleyse… Kapat gözlerini
…Düşün ki bugün
Elinden bastonunu aldılar… Düştün
Yürüyemedin
Oturduğun sandalyeden kalkıp… Koşamadın
Dillerin bağlandı… Konuşamadın
Anlatamadın meramını
Muhtaç kaldın, bir tutam sevgiye
O zaman… Nasıl bakardın hayata?
Düşün ki
Ellerinle tutamadın ekmeğini
Saramadın, kucaklayarak sevdiğini
Giyemedin ayakkabılarını
Hep
Birileri durdu yanında
… Ezildin
… İnceden inceye yüreğinden
Düşün ki
Ömrünün baharında
Yıkılsaydı hayallerin
Gülleri alıp koklayamadan
Renkleri seçip boyayamadan
Desteksiz adım atıp yürüyemeden
Sesini başkalarına duyuramadan
Dokunan elleri tenin hissetmeden
Müebbede mahkûm olsaydı hayatın
Ya da… Çok sevdiğin biri böyle yaşasaydı
Düşünür müydün o zaman
İlgisiz kalmayı?
Kapatma… Aç artık gözlerini
Gör… Öyle yaşama mahkûm olanları
Engelli olmaktan çok… Engelli düşünenleri
Asıl özürlü olan… Onlar değil mi?
Gel… O zaman
Ne oldum demeden, hayata sarılalım
Sahip çıkalım… Yıkalım
Engelli düşünceleri… Engellenemez düşüncelerimizle…
Cengiz ÇETİK -25.04.2010