Engelli çocukların anne babalarına yazdığı mektuplar

Canım Anneciğim benim...Seni Çok Seviyorum...Neden hep dalıp dalıp gidiyorsun, neden bana hep üzgün üzgün bakıyorsun, neden hep aynı soruları tekrarlıyorsun, neden kendini suçlamaktan vazgeçmiyorsun, neden hep kızgınlık duyuyorsun...Halbuki ben meleklere: "beni bu halde dünyaya gönderirseniz ben orda ne yaparım diye sorduğumda: "korkma dediler, orda senin annen olacak, biz senin için en iyisini seçtik, sana o bizden daha iyi bakacaktır, sana birçok şeyi o öğretecektir ama unutma ki senin de ona öğreteceğin birçok şey var, o sana öğretecek sen ona öğreteceksin ve bir gün kendi kendine yaşayabileceksin" dediler. Hadi anneciğim başlayalım çalışmaya, öncelikle ben sana ceza olarak değil ödül olarak gönderildim, ben senin ödülünüm bunun farkına varmalısın. (http://candaozurolmaz.org/bir-mektup-var/32-ozurlu-bir-cocugun-annesine-yazdigi-mektup.html#.Vmdkp9LhCUk)

2.MEKTUP

Henüz 6 yaşında bir çocuktum. Gömeç’ten, Tokat Körler Okulu’na uzanan, yaşayabileceğin belki de en uzun yolculukta hiç üzülmemiş gibi yapmıştın. Beni yatılı okula bıraktığın gün dayanamayıp Ankara’ya gitmiş, hayatında ilk ve son kez çevreni kullanıp 1 yıl sonra kaydımı size daha yakın olmam için İzmir Körler Okulu’na almıştın. Belki kendince bu ayrılık sınavından sınıfta kalmıştın ve o günden sonra beni bir daha asla yatılı okula sen bırakmamıştın.

Düşünüyorum da ne çok şey öğrenmişim senden. parayı kafaya takmamayı, hayatın bize verilmiş en büyük armağan olduğunu senden öğrendim baba. Ne olursa olsun, yalan söylememeyi, hak yememeyi, baş eğmemeyi, dalkavukluk etmemeyi, sabretmeyi ve olabildiysem iyi insan olma erdemini en çok senden öğrendim. 

Sen, annemle birlikte 3 yıl önce başlayan televizyon sürecimin en sıkı takipçisi, sizden çok uzaklarda olsam da hayatımın en büyük destekçisi oldun her zaman. Bugün bilmeni isterim baba, bir şeyler yapabildiysem eğer hepsi biraz da sizin için. Benden çok uzak yerlerde yaşamımla gurur duyduğunu bilmek, belki 1-0 geride başladığımız yaşam mücadelesinde en azından beraberliği yakalamak için. (http://www.posta.com.tr/turkiye/YazarHaberDetay/Evren-den-babasina-duygusal-mektup.htm?ArticleID=77581)

YORUM

Aileler engelli çocukları ile aralarında birbirlerine olan duygularını anlatan mektuplar ile iletişim bağlarını kurabilirler. Yüz yüze ifade edilemeyen bazı duygular mektuplarda kelimelere dökülebilir. Bu sayede anne babalar çocuklarının duygularına hakim olmakla beraber iletişim bağlarını daha güçlendirirler. Söz uçar yazı kalır. Yazılan mektupların anı-hatıra olarak kalması belki de gelecekte eser olması bile ihtimal dahilindedir. Engelli çocukların duygularını kağıda dökmesi ruhen bedenini rahatlatmakla beraber kişisel gelişimine de katkı sağlayabilir.