Engelli Olmak Bir Tercih Değil! Engellileri Görmemezlikten gelmek bir tercihtir…

Ben bir kukla değilim. Bana Kukla Muamelesi Yapmaktan Vazgeçin. Evet Elinizi Uzatmadan , Yüreğimize Dokunulmadan Yapamayız Belki Ama, İpimizi de Birden Çekmeyin!!

Gözlerim içimdeki duyguları anlatırda söyleyemez. Duygularım ağırdır taşıyamaz, dolar gözlerim düşer avuçlarıma. Gece olur herkes çekilir köşesine, bense her daim benimleyimdir, beni bana anlatır, bana derman olurum. Yıldızlardır beni en iyi gören, hem onlar söylediler; bir gün bu iplerimden kurtulabilir, istediğim masal ülkesinde yaşayabilirmişim…

Bazen ellerim terler, sırılsıklam olurum, içimde yaşadığım heyecan sıkıştırır yüreğimi! Gözlerimin içine gülen birini gördüğümde, bundan mutlu olduğumu anlatamamak beni boğar, sıkışır yüreğim, çaresizliğim beni üzer, yürek çarpıntılarımı kimsecikler duymasın diye, bazen gök gürültüsüyle anlaşırım. Gürlesin, gürlesin ki duyulmasın çarpıntılarım ve yağsın yağmur yağsın ki, aksın gözyaşlarım.

Ben koşuyorum, istediğim şeyi uzanıp alabiliyorum kollarımla, istediğimi görüyorum, duyuyorum ve konuşabiliyorum. Yani kestirmeden bakarsanız engelli değilim. Evet; ben engelli değilim çünkü sevmeyi de biliyorum. Oysa bir sürü sağlam insan var. Hayata Karşı Fermuarı çekilmiş… Kalıba dökülmüş kekten farksız... Yapması gerekeni yapmayan, duyarsız duygusuz ve gözleri adeta kaderi tırmalarcasına inkar edercesine kibirli bakan. Oysa Kader Hayat yolumuzun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir. Güzergah bellidir ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir. Öyleyse ne hayatının hakimisin, ne de hayat karşısında çaresizsin…

Arkadaşım Nurşen’e bir paylaşımda bulunmuştum ve bana yaşadığı duyguyu tarif edişi çok içten ve sevgiyleydi…

Bizde bunu zaman, zaman yaşıyoruz acıyarak bakma vah, vahlar kimide umursamıyor kafasını bizden yana çevirmiyor bile sanki engelli olmak ayıp bir şey yada bizim suçumuz!! “ Evet engelimiz var! dünya tatlısı, melek gibi kokusu yeni doğmuş bir bebek gibi masum bir engelimiz var ”

İmkanlarınız Engeli Aşmaya El Veriyorsa Dedik Hepimiz Elimizi Uzattık 207 kişi olduk.

Neslihan DEVECİOĞLU