- Kategori
- Engelli Eğitimi
Engelliye Bakabilmek
Engelsiz kişi, istese de engellinin halini anlayamaz, ama çaba göstermelidir anlamak için. Tok, açın halinden anlamaz deyip çıkmayalım işin içinden. Engelsiz kişilere bakınca, onlara acıyorum bir yandan. Ne kadar şanslı olduklarının farkında değiller. Bizlerin belki de hiç sahibi olamadığımız sağlığın, sağlıklarının kıymetini bilemiyorlar henüz.
Bir kişinin, “ben eskiden engelliydim” dediğini, ben hiç duymadım. Bir engelli tarafından, “ben sağlamken…; ben eskiden…; elim ayağım tutarken…; yürürken… vs” gibi sözleri söylediğini ise çok duydum. Eski sağlığına özlem duyması çok normaldir.
Engellinin ne zaman engelli olduğu önemli değildir. Asıl önemlisi, olduktan sonra hep engelli yaşayacağıdır.
Engelli birey, sıradan olmaya özenen özel insandır. Özel ilgiyi de hak ediyor haliyle. Kendisine verilmiş olan birtakım ayrıcalıklar da bizlerin toplum içerisinde, diğer insanlar gibi yaşayabilmesi için şarttır. Bari bunlara göz koyup, engel olmayalım.
Engelli, en çok hakkının yenmesinden şikayetçi. Neredeyse hepsi mağdur durumundadır. Hemen hemen her engelli, gerek aile içinde gerek sosyal yaşamda, fiziksel olmasa da psikolojik şiddete maruz kalmıştır.
Bize bakmak da, bizleri sevmek de yürek ister. Biz engelliler, ailelerimizin en çok da annelerimizin hayal kırıklıklarıydık aslında. Ama onlar, bizimle ilgilenmekten hiç yüksünmediler. Belki de bir engelli yakını olmak, engelli olmaktan çok daha zordur, bunu hiç bilmeyiz biz. Bizim yüzümüzden çok üzüldüler, yıprandılar. Dertlerimize bir parça merhem olabilmek için çırpındılar.
Engelli bireyin yakın çevresindekilerin merhametli, anlayışlı, fedakar, sabırlı, şefkatli ve hoşgörülü olması şarttır. İlgiden ve sevgiden yoksun bıraktığımız engelliyi topluma kazandıramayız.
Yüreklerine sağlık severek bakanların…