Enginar yerken düşünmek gerek

Çoktandır davet ediliyordum bahçede kahvaltıya. Hep özlediğim bir şeydi salkım söğüt altında yemyeşil otlar arasında misler gibi kahvaltı etmeye.
Tamam dedim komşuma geliyorum. Dolaptan Ezine peynirimi, Edremit zeytinimi, cevizli baharatlı çemenimi bir tabak dolusu maydonoz, çıtır çıtır roka, tere, nanemi kaptım gittim masa başına...

Yanımızda evimizin koruyucusu pako ve Arap çocuklar otlar böcekler salkım söğütün saçları rüzgar...tertemiz havada kahvaltımızı yaptık neşe içinde.

Baktım çay soğumuş hamaratım ya "durunnn ben çayı ısıtayım geleyim" dedim. Götürdüm içine biraz daha çay ilavesi ile kaynamağa bıraktım. Güneşe verdik sırtımızı sofradan arta kalanları Pako'ya sunduk oynadık onunla.
Aldım çaydanlığı şöyle salına salına getirirken artık nereye bakıyorsam köpeklerin açtığı küçük çukuru görmeyip, bir anda ayağımın burulduğunu duydum.
çaydanlıkta ki kaynar suyun sol elime demlikteki yarı kaynar suyun yüzümde ki sıcaklığını duydum.
komşuların ay ay ayyyyy sesleri arasında bir altmış iki uzandım çimene..Çoktandır vücut elektriğim gitsin diye istiyordum çayıra çimene ama böylesine değil.

Birde yaşı büyücek birinin düşmesi de pek bir komik oluyor. lönkk diye yatıverdim.Kızarıverdi elim yanıyorum koşa koşa eve gidip buzluktaki buzları bir havluya sarıp elimin üzerine koydum. Acım biraz geçiyor buz eriyor geçiyor, acı yineleniyor...
Çaresizlık ... baktım dondurucu da karaciğer için suyunu kaynatıp içtiğim enginar sapı ve yaprağı var buzlu buzlu.
Aldım onları yanan yeri kapladım onunla... Ne kadar enginar yaprağı varsa acı geçene kadar kullandım.

Elimde hiç kabarıklık olmadı, biraz kızardı sonra deri hafif kurur gibi oldu ve sonrasında o deri soyulunca altından sanki bebek teni gibi bir deri belirdi. Sanki elim hiç yanmamış gibi. Enginar karaciğer dostu olduğu gibi yanıklarda da gerçekten etkili. Ne varsa doğada var.

Enginarla ilgili hoş bir tarihçe buldum paylaşayım dedim.

Bir yunan efsanesine göre; Cynara, Zinari adasında yaşayan sevimli bir kızdı. Tanrı Zeus, erkek kardeşi denizler tanrısı Poseidon’u ziyarete giderken deniz kenarında birden genç, güzel, ölümlü bir kadını fark etti. Kız tanrının varlığından korkmuşa benzemiyordu ve Zeus kızı yakalayarak onunla birlikte oldu. Zeus bu kızla birlikte olmaktan çok hoşlanmıştı ve onu tanrıça yaparak, Olimpus dağına götürmeye karar verdi. Cynara bu teklifi kabul etti ve Zeusla birlikte Olimpus’ta yaşamaya başladı. Cynara burada mutlu bir şekilde vaktini geçiriyordu, ancak aynı zamanda annesini ve yaşadığı yeri özlüyordu. Bir gün Zeus’tan gizli olarak ölümlüler dünyasına kısa bir ziyaret yapmaya karar verdi. Bu durumu öğrenen Zeus çok kızdı, bunun tanrısallığa yakışmayan bir davranış olduğunu düşündü ve öfkelendi. Cynara’yı Olimpos’tan Dünya’ya fırlatıp attı ve onu enginar olarak bildiğimiz bitkiye dönüştürdü. İşte bitkiler dünyasındaki en güzel çiçeklerden birine sahip olan enginar, Zeus’un hışmına uğramış olan güzel Cynara’dır.

Zengin Romalılar enginarı bal ve şarapla muamele ederlerdi. M.S 800’den sonra Granada, İspanya ve Arabistan’da da enginar yetiştirilmeye başlanmıştır. 16. yüzyılda Cathrine Medici’nin Fransa kralı ile evlenmesinden sonra Fransa enginarı tanımıştır. Avrupa’da bir dönem enginarın afrodizyak etkisine inanıldığından kadınların enginar yemesine izin verilmezdi. Amerika’ya gelişi ise Amerika’ya göç eden İtalyan ve Fransız aileler vasıtası ile olmuştur. Akdeniz iklimi ile benzer özellikler Kaliforniya günümüzde bir enginar merkezi haline gelmiştir. Kaliforniya –Castroville dünyanın enginar başkenti olarak bilinmektedir ve Castrovile’de her yıl enginar festivali düzenlenmekte ve enginar kraliçesi seçilmektedir.

Marilyne Monroe 1947 yılında henüz meşhur olmamış iken Castroville’nin ilk enginar kraliçesi seçilmiştir.

Enginar deyip geçmeyelim a dostlar…Ne imiş de haberimiz yok. Enginar tüketirken bir kez daha düşünmek gerek ne dersiniz.? Sevgi ile kalın efendim.

Kaynak; http://www.demetertarim.com/enginar_tarihi.htm