Eprimiş ruhlar kervanı

Karanlığa inat tutuşmuştuk biz el ele,
Ruhları eprimiş insanlara inat bakmıştık göz göze.
O mavi gecenin gözü önünde söz vermiştik,
Her sabahı birlikte göreceğimize.
Şimdi güneş doğuyor ey sevgili,
Neredesin?
Kimle nerede izliyorsun doğuşunu güneşin,
Hiç mi gelmiyor aklına,
O güneşe gebe gecelerimiz.
Hiç mi gelmiyor aklına,
Çimenlere uzanıp yıldızları saydığımız gecelerimiz.
Hani kutup yıldızı sendin,
Ölsem bile beni bırakmayacaktın,
Aydınlatacaktın mezarımı.
Ne oldu ey sevgili ne değişti,
Artık hiç mi batmıyor güneşin,
Hiç mi gece olmuyor sana,
Neden ben yokum kalbinde, aklında.
Beni sorma sensiz doğan her güneş azap bana
Olurda bir gün beni ararsan,
Bak eprimiş ruhlar kervanına.

M. Semih KURU 28.01.'13 19: 20