Erbakan'ın ardından

Erbakan’ın ardından, ben sadece bir devir kapandı diye üzülebilirim; vefat etti diye onunla ilgili düşüncelerim değişmez. Onun devrinden Ecevit, Türkeş de gitti, sadece Demirel kaldı. Dolayısıyla anılarım da gitti. 

Muhazakarlar arasında nüktedan nadir kişilerden biriydi. O ölünce gerçekten esprili genel başkan artık kalmadı. Onun mecliste olduğu dönemlerde bütçe görüşmelerini stand-up show gibi izlerdim ben. Artık bütçe görüşmelerini falan izlemiyorum. Kimileri Erbakan’ın ölümünün ardından, “asker çok üzmüştü” diye yorum yaptı. Oysaki asker, o zamanki konjonktür içinde görevini yaptı. Erbakan yine de geri adım atmadı. Bence, laik sistemi pek sevmedi. Ama sevmediğini de çok gizlemedi. Siyonizme karşı çok hassastı. İsrail devletinin kötü emelleri hakkında konuştuğunda “çok mu hayalci yoksa gerçekçi mi?” diye merak ederdim. 

Osmanlı’yı canlandırıp yeni padişah ve halife olmayı Erdoğan’dan önce o hayal etmişti. Zeki ve çalışkan olduğuna şüphe yoktu da dürüst müydü? Bunu sorgulayınca aklıma “trilyon” davasından mahkum olduğu geliyor. Ayrıca partiyi babadan oğula kalan miras gibi görüp Numan Kurtulmuş ve ekibini kovalamadı mı? Bence Erbakan’ın en son hatası, onları partiden atarak ikinci bir AKP’ye yol vermesiydi. Böylece istemeden de olsa, AKP’nin ufkunu sağlamlaştırıp seçimi garantilemelerine yardımcı oldu. 

AKP, Saadet’e göre daha ılımlı ve daha az radikal görüldüğü için tercih edildi. Siyasi ve dünya görüşü bana uymasa da Erbakan’ın mücadelesinin ve Türkiye siyasetindeki yerinin tartışılmaz olduğunu düşünüyorum. Ölümüne en çok üzülmesi gereken grup ise, AKP’lilerdir. Onlar, Erbakan’a bayrak açmışlarsa da, onun izinde gitmişler ve onun ilkelerine dayanarak iktidara gelmişlerdir. Muhafazakar sağ partide bir ilki gerçekleştrmişler ve isyan etmişlerdir. Ne demişti Erbakan? “Bizim sayemizde şimdi cumhurbaşkanlık makamında başörtülü biri var.” Ne de olsa AKP’liler, öğrencileri ya da evlatlarıydı. Onun için onları çok da yerden yere vurmadı. Baba ya da hoca şefkatiyle yaklaştı. “Çocuk bunlar çocuk diyerek” yaptıklarını “çocukluklarına” verdi. Erbakan’ın Merve Kavakçı’yla başaramadığını, biraz taviz vererek, biraz taviz alarak AKP başarmaya çalıştı. İlerde de –aslında yakında, seçimi kazanırsa- daha ileriye gitmeye çalışacak. Erbakan’a da “Ulu önderimiz! Sizin partinizden ayrıldık ama seni unutmadık. Senin ilkelerini biraz esneterek çoğunluğa kabul ettirmeyi başardık. Laikler bile bize güvenmeye başladı. Rahat uyu. İzindeyiz...” diyeceklerdir. Allah rahmet eylesin.