Erdoğan neden suskun

Erdoğan'ın bu kadar suskun kalabileceğine hiç ihtimal vermiyordum.
Şaşırdım doğrusu...
Hep, bu gün olmazsa yarın diye bekledim.
Hemen her fırsatta; haklı haksız, madur edebiyatıyla devreye girer en azından 'cevap verdim' diyebilmek için, rahatlamak için bir şeyler söylerdi, sahiplenir
veya o görüntüyü verirdi.

Belirli konulardaki suskunluk dönemi, kendisine yapılan "Dokunulmazlıkları kaldıralım" teklifiyle başladı.
Susuş, o susuş.
Sanki herkesle küs.

Diğer suskunluk 'diş temizliği' ile ilgili.
Dişlerini hala fırçalamıyor, bakımını yaptırmıyorlar;
küçüklere büyüklere kötü örnek oluyorlar.
Bu ihmalkarlığının sebebini bir türlü açıklamıyorlar.

Bu haller de, haliyle bize garip geliyor.
Susarak mı sahipleniliyor, duygusuna kapılıyoruz.

İktidar oluşlarının öncesine gidersek, oraya ışınlanırsak karşımıza seçimin galibi 'dokunulmazlık' çıkıyor.
Şimdiki iktidar değil.

Saf milletimiz, kendisi kadar saf olduğuna inandığı için bunlara 'evet' dedi.
("Saf" burada gerçek anlamında 'temizlik, arılık, safiyet' olarak kullanılmıştır, mecazi değil.)
Sonrası hepimizin malumu.

Buradan şu sonuç çıkmıyor mu?
Seçim öncesi yapılan, edilen, atılan ama tutulamayan her şey 'mübah'...

Milleti kandırmayı 'mübah' saymak, herhalde 'sus pus' olmaya sebep oldu.

Seçimler bitti, saflar belli oldu.
("Saf" burada 'dizi, sıra, grup' olarak kullanılmıştır.)
Verilen vaatler unutuldu,
kısaca dileyen dilediği gibi oldu.

Her türlü olumsuzluklar yine diz boyu, arsızlıklar, yolsuzluklar artarak devam ediyor, önü alınamıyor, kesilemiyor.

Yazının ilk paragrafına dönelim.
Bütün bu sessizlik, suskunluk neyin işareti?
Yoksa, konuşamama, cevap verememe, yerine getirilemeyen sözlerin çaresizliği mi?
Bitişin, tükenişin başlangıcı mı?

'Benden bu kadar' mı?