Erkeğin kalbine giden yol...

Oturmuş "bicik bicik" bir şeyler doğruyor.

Bir cerrah titizliği ile üzerinde çalıştığı "önceden sebze" olan zavallılar... İşlem sonrası... Tuhaf yığınlara dönüşüyor.

- Ne yapıyorsun sen öyle... Deli misin? Diye soruyorum.

- Doğruyorum bunları... Yemek yapacağım.

- İyi de niye o kadar hırpalıyorsun ki kendini? Domatesleri geçir robottan... Ne o öyle kabuğunu falan soymalar?

- Sen bilmezsiiiinnn... Özenmek lazım... Erkeğin kalbine giden yol midesinden geçer.

- !!!

Tam bu sırada telefon çalıyor. Ellerini çabucak kurulayıp... Bir koşu gidip açıyor telefonu... Kocası.

"Ne yapıyorsun?" türü bir soru geliyor herhalde karşı taraftan ki... Şen şakrak cevap veriyor.

- Ne yapayım hayatım... Yemek yapıyorum.

İçimden bir ses diyor kiiii... Al şu telefonu... "Kalbine giden yola asfalt döşüyor... Hatta yakında şerit sayısını da arttırmayı düşünüyor" de...

Denmez tabii ki. Ama bir anlığına söylemiş olduğumu ve adamcağızın yüzünün alacağı ifadeyi düşünüp... Başımı yere doğru eğip... O görmeden...Hınzır hınzır gülüyorum...

Bir başka evli arkadaşımın söyledikleri geliyor aklıma.

"Seks çok önemli evlilikte" demişti. Ona göre de erkeğin kalbine giden yol "yatak odasından" geçiyordu.

Her şey film şeridi gibi geçiyor gözlerimin önünden... Okuduklarım... Seyrettiklerim... Söylenenler.

Erkeğin kalbine giden yolu gösteren oklar, farklı farklı yönleri gösteriyor her birinde. Nedense de hep... Aktarmalı gidiliyor.

Mesela "mide" den geçiliyor... Sonra oradan kalbe gidiliyor... Mu acaba?

Herkesin kendince bir yolu var... Bir şekilde, bildikleri veya öğretilen "o yolu" kullanıyorlar.

Sonunda... Ulaşıyorlar veya ulaşamıyorlar.

Bazan "kalp" yerine çıkış yoluna sapıyorlar.

Bazan da yolun yanlış olduğunu öğrenip... Başka bir doğru -mu acaba- yolu deniyorlar.

En kötüsü de... Onlar lay lay lom" giderken bilmiş bilmiş... Oyalanarak... Bir de bakıyorlar ki... Başka biri çoktan gelmiş, yerleşmiş.

Bu defa da "Gitmem... Bana ne... O kadar yol geldim ben..." diyerek zorla sı(ğış)maya çalışıyorlar.