Erkeklere sesleniyorum...

Erkeklere soruyorum; nefsinize hakim olmak çok mu zordur? Nefis denilen duygu insana neler yaptırabilir? Nasıl önüne geçilebilir veya önüne geçilemeyecek derecede cezbedici midir?

Bugün erkeklere olan inancımı sorguluyorum. Hepiniz aynı mısınız gerçekten? Erkek erkeğe sohbetlerinizde sadece tek bir konu mu vardır veya tüm konuları konuşursunuz ama nefis konusu mutlaka her sohbette dile getirilir mi?

Ben hiç tanımıyor muyum karşı cinsimi diye çok düşünüyorum. Acaba aralarında gerçekten güvenilir ve sadık olanlar var mıdır? Yoksa hepsi hayatlarının bir döneminde nefislerinin kurbanı mı oluyorlar?

Elinizin tersi ile tüm yaşanmışlıkları iterek, yaşanmamışlıklar peşinden yüzde kaçınız koşuyor? Bu koşanlar sonunda muratlarına erebiliyorlar mı?

Yapılan yanlışlıklar(bence yanlış belki size göre normaldir) karşı tarafa hep yalan söyleyerek mi anlatılmalı ? Saygı çerçevesinin sınırları biz bayanlarla aynı değil mi? Erkek aldatırken ve kandırırken bu sohbet konusu olabiliyor da bir bayan bunu hayatının en büyük sırrı olarak saklamak zorunda mı?

Kaybettikleriniz için hiç üzülmez misiniz?

Geriye bakıp bir özür dilemenin aslında ne kadar çok kapıyı açabileceğini görmenin hüznünü hiç yaşamaz mısınız?

Güvenmiyorum hiçbirinize, eğer gerçekten aldatmak ve kandırmak sizin için bu kadar büyük bir başarı ise acıyorum size. Allah doğru yolu göstersin, çünkü gittiğiniz yol "yol" değil... Umarım en kısa zamanda gerçekleri görürsünüz.

NOT: Kendini bu sınıfa sokmayan karşı cins arkadaşlarımdan özür diliyorum.