Erkeklik karakter değil cinsiyettir

Sen cinsiyetinin hakkını ver, karaktere gerek yok. Karakter üsluptur. İyi karakter kötü karakter diye bir şey yok; şöyle karakter böyle karakter var.

Bir erkek bedeniyle erkek, karakteriyle insan olurmuş; bana erkek olmak yetiyor.

Kişiyi karakterle değerlendirmek cinsiyetinin hakkını veremeyenleri kurtarmak içindir.

Erkeği (kadını da) karakteriyle değerlendirmek doğru değil çünkü herkes karakterini ortaya koyamayabilir; ama cinsiyetini göstermesinde engel yoktur.

Karakter bir şey değil ki; şöyle davranmak böyle davranmak, kişiliğinin tarzı. Bazen baskılarsın başka şekilde davranırsın. Herkes karakterine göre davransaydı zaten kan gövdeyi götürürdü.

Yalnız, karakterden bağımsız vücut masumdur. Zaten karakter bozuyor her şeyi. Vücut canının istediğini yapar ve canımızın istedikleri de o kadar kötü şeyler değildir.

Ama karakter içimizdeki şeytandır; keşke karaktersiz olsak. Beynin düşünmesi ve vücudun bunları yerine getirmesi bize yeter. Karakter gelişmemiş kişiliklerde önemlidir.

Bir erkek cinsiyetinin gereğini yerine getirip erkek olmayı başardıysa ayrıca insan olmasına gerek yoktur. Zaten insan olma (insanlık) uyduruk bir kavramdır, dervişlik falan gibi bir şey.

Hem karakter zor bir şeydir, cinsiyet kolaydır; bu yüzden karakterli erkek olmak da zor.

Bir erkeği (ya da kadını) cinsiyetinin gereklerini yerine getiriyorsa ayrıca insan olmak için zorlamak yanlıştır. İnsan olmak(insanlık) manevi bir kavramdır ve maddi şeyler bundan zarar görür.