Ermeniler'den özür dilemek! (Açık kapıdan giren çok olur)

Libyalı, Mısırlı muhalifleri koyalım bir yana, komşumuz Suriye’ye bakalım:

Suriyeli muhalifleri devlet katında ağırlamak!

Suriyeli muhaliflerle Türkiye’de toplantı yapmak!

Suriyeli muhaliflere destek vermek!

Özgür Suriye Ordusu!

Özür!

Alt alta sıraladıklarımız, ileride başımızı ağrıtır, “Bizden de böyle!” gibisinden durumları karşımıza çıkarır mı?

Suriyeli muhalif denenlere gösterilen konukseverliği, başka ülkeler de PKK’ye gösterirse, ne dersiniz?

İçişlerimize müdahale!

*****

Başbakan Erdoğan, Dersim olayları için ne dedi?

“Eğer devlet adına özür dilenecekse, böyle bir literatür varsa, ben özür dilerim.”

Cümlenin koşullu olması, Başbakan Erdoğan’ın böyle bir “özür” yöntemi olup olmadığı konusunda daha tam bilgi sahibi olmadığı gösteriyor.

Diyelim ki, var.

Böyle bir “özür”, başka “özür”lerin de yolunu açmayacak mı?

İşte karşımızda, 1915 olayları için, her 24 Nisan yaklaştığında Ermenilerin ve onların koruyuculuğuna soyunanların dile getireceklere özür. Bastırdıkça bastıracaklar. Yol açıldı, buyrun, bir özür de Ermenilere.

Bizden ne dememiz bekleniyor?

Soykırım yaptık!

“Yapmadık, böyle bir durum yok!” dediğinizde ne olur?

“Suç” olur, mahkumiyet gerektirir. Çünkü  “soykırımı inkar edene 1 yıl hapis, 45 bin Euro para cezası” öngören yasa tasarısı Fransız parlamentosunda büyük bir olasılıkla 22 Aralık’ta oylanacak.

Tasarı, yasalaşsın yasalaşmasın, “bilinen türkü" dillerden düşmeyecek.

İçimizdeki “koro” da o türküyü seslendirecek:

Soykırım yaptık, geçmişle yüzleşelim, özür dileyelim!

(Soykırım kavramının 2. Dünya Savaşı’yla ortaya çıktığı bilinmesine karşın, bunu gerçekten bilenlerin işi cahilliğe vurmalarına, bilmem ki, ne demeli?)

*****

Suriye'ye karşı takınılan tavır, muhaliflere gösterilen hoşgörü, verilen destek...

Ve özür!...

PKK’ye daha açıktan destek verilmesinin yolunu açacak/tı, !915 için Ermenilerden özür dilenmesini gündemde tutacak/tı. Her iki durumda da Türkiye zor durumda kalacak/tı.

Açtığımız yolu bir “silah” sayarsak, bu, gün gelir başkalarının bize doğrulttuğu/ dayattığı bir “silah” olur.

TURGUT ÇELİK/ Mersin