Ermeniler üzerine II

Ermeniler, 1914 yılında büyük bir zulüm görmüş, binlerce yıl yaşadıkları topraklardan sürülmüştür.

 

Acılarını anlıyorum, üzülüyorum ve sorumluları lanetliyorum.

 

Ama, bir konudan hiç hoşlanmıyorum.

 

O konu: Ermeni aileler, özellikle sürümden sonra Avrupa'ya ve Amerika'ya göç eden Ermeni aileler, çocukları biraz büyüdüğünde, çocuğu bir kenara çekip bu zulmü, bu acı hikayeyi anlatırlar.

 

Bunu Ece Temelkuran'ın 'Ağrı'nın Derinliği' adlı kitabında, bir kaç Ermeni'nin ağzından duymuştum.

 

Bir çocuğa bu acı hikayeyi anlatmak, 'ataların bunu yaşadı' diye vurgulamak, ne kadar doğru?

 

Bence, hiç doğru değil.

 

Eğitim adına çok büyük bir yanlıştır.

 

Bir çocuğa 'geçmişte ataların bunları yaşadı, dinle, öğren' demek, zulüm hikayeleri anlatmak çocuğun içine kin tohumları serper. Körpe yaştayken öğrendikleri akıl ve mantığının önüne geçer, duygusal düşünmeye neden olur; duygusal düşünme faşizmin temelidir.

 

Küçük yaşta iken içerisine atılmış kin tohumları, o çocuk büyüdükçe büyür, dallanır, budaklanır...

 

Dolayısıyla yetişmiş nesiller, zulmü yapan topluma, o toplumun bireylerine karşı içerisinde intikam besler.

 

Tehcire uğramış Ermeniler'de bu anlayış yüksektir.

 

Halbuki, Tehcir Kanunu çıkaran Talat, Enver, Cemal Paşalar ve ittihatçılar haricinde o toplumun ne suçu var, o toplumun çocuklarının, torunlarının ne suçu var?

 

2009 yılının başlarındaydı, 'MIRCH' denilen bir chat sayfası vardı, bilirsiniz.

Yarım yamalak, hatta hiç olmayan, 'hello'dan, whats your name'den ibaret İngilizcemle chat yapmaya başladım. Yeni sekmede de çevirme sayfası açtım, yazan olursa çeviriyordum.

 

Bir kaç kişiye 'hello' dedim, birinden cevap geldi. Adlarımızı ve yaşlarımızı öğrendik, 18-20 yaşında falanmış, sıra ülkeye geldi, konuştuğum bayan Avrupa'da bir ülke adı söyledi. Bende 'Türkiye' dedim. Benim hangi ülkeli olduğumu öğrenince, bana ne dedi bilir misiniz? 'Katil' dedi, 'sizler, 1914'te atalarımızı öldürdünüz' dedi. Bayan meğer Ermeni'ymiş.

 

Ne kadar acı, bilir misiniz?

 

Ermeni nesillerinin kin dolu yetişmesi...

 

Ne kadar acı, bilir misiniz?

 

'Hayır, biz bunları yapmadık; onlar bize yaptı' diyen bir Türk'ün koskoca zulmü görememesi, İttihatçıları haklı göstermesi...

 

Oysa mesele çok basittir.

 

Ermeniler, nesillerini kin yerine hoşgörüyle yetiştirecek...

 

Türkler, katilleri savunmak yerine redd-i miras yapacak, özür dileyecek ve acılarını paylaşacak...

 

Hrant/

Hrant/

Türkler kıymetini bilemedi Hrant..

 

-Mustafa Yıldırım - 13.04.2013