Ermenilerden Gerçekten Özür dilense…

Artık televizyonlarda dizi film yada uyduruk film seyretmektense, kanalları dolaşıp acaba bir haber yada bir tartışma programı var mıdır diye bakıyorum. Denk gelirsem izliyorum, fikir edinmeye çalışıyorum. Son zamanlarda rastladığım açık oturum yada konuşmalarda “Ermeni Soykırımı” ve “Özür İmzasının kampanyası” ve “Kürt Sorunu” meselesi konuşuyor. İlgimi çeken konular. Takip ediyorum elbette..

Özellikle bu özür kampanyası çok ilgimi çekiyor. Zira bu konuda ben de birkaç yazı yazdım, fikrimi ve rahatsızlıklarımı belirttim. Ama bu rahatsızlıklarım karşısında yalnız olmadığımı, yada böyle düşünenlerin, özür kampanyasına imza atanlarla aynı düşünenlerden daha fazla olduğunu gözlemlemek mutlu etti beni. Kendine aydın diyenler, o kampanyayı haklı bir listeleme olarak baktılar, bazı şeyleri farklı gördüklerini söylediler ama bazı şeyleri görmediklerini itiraf etmediler elbette. Dün akşam Haber Türk’ü izlediyseniz, oradaki konuşmacılardan birinin benimde yazımda yazdığım gibi “peki 80.000 Van’lıdan ve kendilerine Ermeni çeteciler tarafından tecavüz edilmesin diye kendilerini Van gölüne atan o kadınlardan da özür dileyecek misiniz ? “ diye oturumu yönetenlere (aynı zamanda imza atanlardan olan) soru yöneltmesi ilginçti. Ben de öyle soruyordum.

O yıllarda, tehcir olayını gündeme getiren ve bu kararı aldıran olayların başında, özellikle Doğu ve Güneydoğu’da, gerek yerleşik Ermenilerin, gerekse Sınırlarımız dışındaki Ermeni kökenlilerin arkalarına Rusların ve İngilizleri’in desteğini alarak başlattığı olaylarda 112 binin üzerinde insan katledildi. Neden dile getirilmiyor.. Bırakın özür dilemeyi? Böyle bir olayın varlığı bile kabul edilmiyor… Sonra da tarihle yüzleşin diye emir veriyor bu aydınlar(!) bize..

Ermeniler’in bu katliamları bu kadar da değil. Bakın Cumhuriyet sonrasında, daha yakın tarihimizde Ermeni terör örgütü Asala’nın katliamlarını bu ülke unutmadı. Yanlış hatırlamıyorsam, yalnız yetmişli yıllarda Asala örgütü 70’İn üzerinde Türk görevlisini öldürdü. Onlarca değerli dışişleri görevlimiz, büyükelçimiz katledildi. Peki niçin?

Bu niçin sorusuna bir örnekle cevap arayalım.

YIL 1973. Aylardan Şubat.. Erzurum doğumlu 78 yaşındaki bir Ermeni, California’da iki Türk diplomatını pusuya düşürerek şehit ediyor. Katilin adı; Gourgen Mıgırdıç Yanıkyan. İşlenen cinayet soruşturulduğunda, tarihten çıkarılan düşmanlığın intikam sürecinin bizce dramatik, onun ve hemşerilerinin bu tarih sonrasında bir intikam sürecinin tetiklemesi oldu. Olay nasıl olmuştu?

Yanıkyan, cinayetten 6 ay önce Başkonsolos Mehmet Baydar’ı makamında ziyaret ederek elinde Beyrut’tan satın aldığı ve sonradan İstanbul’da bir saraydan çalındığını saptadığı bir tablo olduğunu söyleyip <ı>"Bunu size hediye etmek istiyorum" der ve tablonun bir resmini bırakır. Daha sonra Baydar, fotoğrafı Türkiye’ye gönderir konun araştırılmasını ister.

Bir süre sonra Ankara’dan tablonun çalıntı olduğu bildirilir ve alınması istenir. Baydar hemen Yanıkyan’ı arar ve tabloyu getirmesini ister. Yanıkyan ise yaşlı olduğunu, getiremeyeceğini, tabloyu kendilerinin gelip almalarını söyler. Bunun üzerine Başkonsolos Baydar, yardımcısı Bahadır Demir’i de alarak yaşlı Ermeni’nin kaldığı Santa Barbara’daki Baltimore Oteli’ne gider. Birlikte Yanıkyan’ın odasına çıkarlar. Oturur oturmaz yaşlı Ermeni silahını çekip iki diplomatımızı oracıkta öldürür. Sonra otel müdürünü arayıp polis çağırmasını ister. Sonrasında Polis, Yanıkyan’ı götürürken cani katil, <ı>"Ben iki şeytanın canını aldım" diye konuşur. Tutuklanan Yanıkyan, ömür boyu hapis cezasına çarptırılır.

Yıllar sonra Hürriyet’in Amerika muhabiri Doğan Uluç, uzun uğraşların ardından gerekli izinleri alarak ve Yanıkyan’ı da ikna ederek cezaevinde yaşlı Ermeni ile bir röportaj yapar. Doğan Uluç, katile <ı>"İşlediğiniz cinayetler ne fayda sağladı? Pişman mısınız?" diye sorar. Yanıkyan: <ı>"Ben bu işe 40 yıl önce karar verdim. Pişman değilim. Ermeni sorununu kaç kişi biliyordu? Şimdi bütün dünya Türklerin katliamını biliyor. Mezardan çıkardım Ermeni meselesini. Gözlerim açık gitmeyecek. Zira Yanıkyan ruhu bütün dünyayı sardı. Ben öldükten sonra da yaşayacak" diye cevap verir.

Yanıkyan, eyleminin Türk halkına değil, Türk hükümetlerine karşı olduğunu belirtir. Katil Ermeni “ ben katil değilim. Türk hükümetlerinin tarih boyunca Ermenilere karşı girişilmiş katliamların günahını kabullenmelerini istiyorum." Deyince, usta gazeteci ,
"Ne istiyorsunuz Türkiye’den?" diye sorar. Katil Ermeni, <ı>"Ermeni ve Türklerden oluşan bir konferansta sorun ele alınsın. Konferans Türkleri haksız çıkardığında dünya kamuoyuna, ’Atalarımız, Ermeni halkını katletti. Bundan müteessiriz. Zararları telafi etmek istiyoruz’ desinler. İnsanlık tarihi boyunca Ermenilerin olan yerleri bize versinler. Mallarımızı tazmin etsinler" diye belirtir.

Doğan Uluç “Hangi toprakları?" diye sorunca, Ermeni “<ı>Katliamlar ile elimizden aldığınız Doğu ve Güneydoğu’yu. Ermeni meselesi yıllar önce tam halledilme yoluna girmişken yarıda kaldı. ABD Başkanı Wilson, Osmanlı İmparatorluğu’nun son günlerinde imzalanan Sevr Anlaşması’na, Doğu Anadolu’da bir Ermeni Cumhuriyeti’nin kurulmasını öngören maddeler koydurmuştu. Batı ülkeleri ile ABD bu konuda fikir birliğine varmışlardı. Fakat sonra Mustafa Kemal ortaya çıkarak buna mani oldu. Şimdiki Türk hükümetlerinin Sevr Anlaşması’na yeniden eğilerek Ermenilere ait toprakların geri verilmesine ve bir Ermeni devleti kurulmasına yardım etmelerini istiyorum" diye cevap verir.

Bu satırları iyi okuyun. Bugün hala dünya arenasında “Türkler soykırım işledi” deyip her ülkeye bunu kabul ettirmeye çalışan Ermeniler ve onların bu zihniyetini alkışlayanlar ve Türkiye devletinin Ermeniler’den özür dilemesini isteyen gafiller, onlarca Türk görevlisini öldüren Ermeni terör örgütünün ASALA’nın işlediği cinayetleri başlatan Yanıkyan’ın bu sözlerini bir kez daha okusunlar.

Onlar imzalarını geri alırlar mı bilmem ama yeni imza atacaklar bunu bir kez daha düşünsünler.. Devletin özür dilemesiyle hiçbirşeyin hallolmayacağı aşikar değil midir ?