Ermenistan’ın menfaati Türklerle dostlukta

Türkler derken bütün Türk dünyasını ama bilhassa Azerbaycan ve Türkiye’yi kastediyorum.

Ermenistan’ın haritadaki konumuna bakarsanız, Türkiye’nin yanında küçücük kaldığı gibi Azerbaycan’a göre de hem toprak, hem nüfus bakımdan küçüktür. Ayrıca, gerek jeostratejik, gerekse ekonomik açıdan da üstünlük sağlayabileceği bir üretimi, bir doğal kaynağı, bir yatırımı, sanayisi yoktur.

Tarım ve hayvancılık da son derece zayıf olup karnını zor doyurmaktadır. 2010 yılında, Türkiye’de, 70 bin Ermenistan vatandaşı kaçak olarak çalışıyordu. Muhtemelen o sayı daha da artmıştır. Bu, 3-3,5 milyonluk bir nüfusta oldukça dikkate değer bir rakamdır.

Ermenistan, kendisine, “Türklere 100 yıllık düşmanlıktan ne kazandım?” diye sormalıdır?

Bunun cevabı, kocaman bir “HİÇ”tir!

Geçen yıl “tehcir”in yüzüncü yılıydı… Ermenistan ve Ermeni diasporası, Türkiye’yi dünyada sıkıştıracak ve zor durumda bırakacaktı. Ne oldu? Birkaç gün konuşuldu ve bitti. Bunlar konuşulmasın, bişey varsa inkar edilsin demiyoruz. Ama bilim insanları konuşsun, belgeler konuşsun ve yapıcı konuşulsun. İki milleti gittikçe birbirinden ayıracak, yıkıcı bir terminolojiyle, asılsız suçlamalarla tartışılmasın. Asılsız iddiaların vardığı yer burası.

Ermeni iddialarından birisi de “vilayet-i sitte” denilen, Doğu Anadolu’daki 6 büyük ilin kendilerine ait olduğu iddiası. Olacak iş değil ama farz-ı muhal güneş batıdan doğsa, dünya tersine dönse ve o 6 ili biz boşaltsak, Ermenistan oralardan birini bile dolduracak Ermeni nüfus bulamaz. Buna ne Ermenistan’da yaşayan nüfusları yeter, ne de dışarıda yaşayan az sayıdaki Ermeni’yi oralara getirmeye razı edebilirsiniz.

Bu “ham hayal”lerden vazgeçilmeli.

Artık, ileriye bakmalı, iki tarafın da millî menfaatleri neyi gerektiriyor, ona odaklanmalı.

Coğrafî konumuna baktığınız vakit, Ermenistan’ın Türkiye’ye ve Azerbaycan’a mahkûm ve mecbur olduğunu görüyorsunuz. Bunu Ermeni yöneticilerinin de görmemesine imkân yok. Fakat Rusya’nın, ABD ve AB’nin desteğini arkasında görüp, Türk dünyasıyla baş edebileceği zehabına kapılıyorlar. Sözüm ona, o desteğin de getirdiği yer burası. Onlar Ermenistan’ı çok seviyorlarsa, biraz yatırım yapsınlar. Var mı yatırım? Yok! Ne var? Silah desteği… Yani ölüme, yani savaşa, yani gerilime, yani yıkıma götüren bir destek.

Öte yandan, Ermenistan, arkasındaki güçlerin Türkiye’yi ve bütün Türk dünyasını da doğrudan karşılarına alamayacağını hesap etmeli.

Neresinden bakarsanız, Ermenistan’ın şimdiki “hasmane” tutumu “çıkmaz” yoldur.

Gelin, dost olalım! “İşi kolay kılalım”!