Ertelenmiş zaman aslında çok kısa...

Hayat akıp giderken, kıyısında yaşıyoruz hayatı. Hayatın kenarında belki de bir kaç çakıl tanesinden başka birşey değiliz. Kaçırdığımız yaşam treninin farkına bile varamadan, debelenip durmak hayatın içinde, nereye koştuğunu bilemeden, aslında kendin için bile koşmayı çoktan bırakmışken şu koca yalan dünyada nereye koşmak?

Hayatı idam etmekten başka birşey değildir aslında. Şu fani rutin yaşantımızda, en yakındakinin bile değerini anlıyamadan ya da farkına varamadan ertelemek yaşamımızı ne için nereye kadar? Halbuki bize göre, dünya sadece kendi etrafımızda döner değil mi? Bizden başka yaşayanlar var mı diye düşünmeyiz bile. Kimsenin derdi sıkıntısı germez bizi çünkü zaten kendimiz sıkıntı içindeyiz, bakamayız kimsenin derdine.

Küçük bir pencereden bakarız dünyaya o pencere de nedense hep çamurludur ve gördüklerimiz aslında gerçek değildir.

Hayat hengamesi işte canım, ne olcak küsmesin kimse kimseye. Bıkmadan, hatta bıkmaya hakkı olmadan koşuşturmaya devam ederiz. Bilir beni sevenler günlerce aramasam da, gidemesem de, sevgilerinden bişey eksilmez bilirim. Ama sorun bu değil ki akıp giden saniyeleri, günleri geri alabiliyormusunuz sormak istiyorum?

Geçmişteki zamanı geri veriyor mu hayat bize çoktan mazi olmuşken.

Hayattaki en büyük pişmanlığımdır, ertelediğim zaman. Çünkü ertelenmiş zamanı hep uzun uzadıya yaşarız diye düşünürken, aslında ömürdür elimizden giden. Ertelenmiş zaman kısadır hem de çok kısa. Ertelemeyin hiç birşeyi, çünkü ertelediğiniz her ne ise zamanı geldi diye düşündünüz de yanınızda olmuyor, olamıyor.

Doyasıya yaşamak varken herşeyi bir kenara itmeyin, itilmeyin. Elinizdekilerle yetinmeye çalışırken, kendiniz için kısa bir mola vermeyi unutmayın hatta unutturmayın kendinizi.

Ertelenmiş zamanı, pişmanlığınıza mahkum etmeyin. Çünkü hayat çok kısa, bir nefes kadar kısa.

Sevgilerimle..