Erzurumlunun sevgilisine mektubu

Erzurum’un bir köyünde yaşayan hemşerim, sevgilisine olan sevgisini ve aşkını kendi şivesi ile yazmış. Duygularını saf ve yalın bir şekilde içinden geldiği gibi, yalan, riya katmadan anlatmış. Sevgilisinin elini tutmasa bile onu uzaktan görmek bile yetecek, yeter ki görebilsin. Günümüzde böyle saf, temiz aşklar ender görülebilir. Şimdi karşıdan görmek şöyle dursun, sevgililer sokaklarda, otobüs duraklarında hatta otobüsün içinde çekinmeden öpüşüyorlar, sevişiyorlar. Yadırganmıyor, ayıplanmıyor. Hacettepe’ye giden bir otobüse bindim, içerisi öğrencilerle doluydu, kızlı, erkekli oturmuşlardı. Üçüncü sırada oturan güzel bir kız öğrenci, elinde kitapları,  yanında sakallı bir delikanlı vardı.  Yanlarındaki boş olan

Yere oturdum. Biraz sonra delikanlı kızı öpmeye başladı, derken kızın mahrem yerleri ile oynamaya başladı. Şoför aynadan görüyor, herkes görüyor, hiç kimse oralı değil.  Dayanamadım, yavaşça : “Gençler burası yeri değil, bu işleri kimsenin göremeyeceği bir yerde yapsanız.” Deyince, sakallı genç: “Şimdi seni ayağımın altına alırım.” Demez mi. Hiç kimseden ses çıkmadı. Neme lazımcı bir toplum olduğumuz için bu hallere geldik. Rezalete meydan vermemek için kalkıp arkaya yürüdüm ve ilk durakta indim.

NAHİDE ÇELEBİ

Seni ele sevirem ki. Diyacahsan ki niye? Ne bilim işte ele! Seni görende bir hoş olir, ölir, ölir, ölirem. Ahşam olir, davar(koyun), nahır(sürü), mal(hayvanlar) gelir, komlar, ahırlar dolir. Sayiram, Sayiram biri eksik. Bir daha Sayiram. Bir de bahiram ki tamam. Ama üzilirem. Diyacahsan ki niye? Ben nam işte ele. Yassı olir, sekide yemek yiyeceğam. Civil lavaşı dürüm edip, tam kıt liram, sen ahlıma gelirsen, boğazımda dügümlenir, yiyemirem. Gene diyirsen ki niye? İşte ele. Anam örtüleri serir. Gendi gendimi yiyirem. O da gidir, külli biçâre gali ram. Gözlerim süzülür, uyuyacağım uyiyamiram. Gafam garişir, yüreğim sıhişir, yata miram. Gene diyirsen niye? İşte ele. Kuşluğa doğru daliram, hayal, hülya görirem, sanki yanımda san. Sevinir, sevinir bir hoş oliram. Bir de ayı liram ki, yastığa sarılmışım. Diyacahsan ki niye? Aman, işte ele. Sabah olir, horozlar ötir, gün doğir. Gâhi ram tavuklara, culuhlara (hindi) yem verirem. Culuhlari dutir, dutir öpirem. Onları bile sene benzedirem.  Sakın deme niye? Ne bilim, işte ele, Gün gibi gelir, ay gibi gidirsen. Beni yiye, yiye bitirirsen. Hep ömründen götirirsen. Seni sevdiğimi de coh ey bilirsen. Diyirsen ki niye? Bilirsen işte ele. Babam beni gapiya goymir diyirsen. Ey halt yiyirsen. Komşulara, emin, bibin, ezen gile gidirsen. Madem ele çıh cama, tırhıca gel! Yüzün görim, bu da bene yeter. Sakın deme niye işte ele…