Esaret tanımayan adam

Bazı adam esaret tanımaz. Adamın bazısı zincire vurulamaz!

Gönül prangası durdurur sade onu... Gönüllü kölesi olduğu kadını...

Kimseler esir edemez, teslim alamaz esaret tanımayan adamı...

Ne sözünü sakınır ne yapacağından geri durur esaret tanımayan adam...

Bazen Kendi bile fazla gelir yüreğine...

Bazen dağ, bayır dolanır; yarı deli, yarı akıllı... 

Bazen de en acımasız adamları imana getirir.

Aklıyla örmüştür ruhunu... Zekasıyla korur bedenini...

Şiddete, yumruğa, tekmeye; pek nadir başvurur esaret tanımayan adam...

İşte o vakit, uzak olmak ona; uzak durmak yanına, yöresine, yapılacak en akıllı iştir bence.

O, alemi esir alır kendine; gerçekten hak etmişse esirliği hasmı...

Esaret tanımayan adam, durduk yere rahatsız etmez kimseyi...

Durduk yerde maraza çıkarana da, harbiden gıcık olur.

Açtırma kutuyu, söyletme kötüyü!...

Karşındaki, esaret tanımayan adam... Dikkatini çekeyim kardeşim...

Tehlikeli sularda gezinme fazladan...

Yoksa fena yapar esaret tanımayan adam...

Bir tanışırsınız kiiii... Seni Allah korusun!

Rabbim, ona kimseleri düşman, hasım belletmesin...

Hem kendini hem dünyayı yakar o deli dolu adam...

Meğer ki, canı gerçekten yanmasın...

Nesli hızla tükeniyor olsa da...

Dünyanın kurtuluşu esaret tanımayan adamlarda...

Yeryüzü nimetleri her gün daha fazla esir alırken insanlığı;

Muhtaç ederken bir avuç pirinçle buğdaya...

Çare esaret tanımayan adamlarda...

Ancak kendini, ruhunu satmayanlar dur diyebilir bu gidişe...

Aynen esaret tanımayan adamların, ömür boyu yaptığı gibi...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.